De rit naar het restaurant duurde amper 5 minuten. Jack en Marie probeerden me voortdurend gerust te stellen, omdat ik erg zenuwachtig geworden was voor deze nieuwe activiteit in het openbaar. Mijn vaardigheden om overeind te blijven op hoge hakken en mijn te lage stem waren de dingen die me het meest zorgen baarden. 

Jack parkeerde de auto ongeveer 100 m van het restaurant. Er was een klein terrasje aan de voorkant van het restaurant, maar gelukkig kon ik daar geen klanten zien zitten. Ik liep tussen Jack en Marie, ondersteund door Jacks hand. De eerste stappen betekenden niet veel goeds, een halve ramp zelfs, Ik sloeg 2 maal mijn enkel om. Rustig, probeer te ontspannen, zei Marie, en probeer niet aan die schoenen te denken. Zelfs ademen kan moeilijk zijn als je er voortdurend aan denkt dat je moet ademen. Ik stopte even, haalde diep adem en zei, ok, ik ga ervoor. 

Het was een klein mirakel, maar de rest van de tocht ging een stuk beter, Misschien niet overtuigend als vrouw, maar ik bereikte het restaurant zonder breuken of kleerscheuren. Tot mijn opluchting zag ik dat er ook binnen in het restaurant niet veel klanten waren. Achter het restaurant is er een erg gezellige tuin waar het heerlijk zitten is, zei Jack, laten we daar een plaatsje zoeken. 

Jack ging als eerste het restaurant binnen, ik ging hem achterna, en Marie volgde dicht achter mij. Jack groette de ober, en vroeg of er een tafeltje vrij was in de tuin. De ober knikte en zei hem te volgen. Ik voelde de ogen van de weinige klanten branden op mijn lichaam. Maar hopelijk leidde dat hun aandacht af van de manier waarop ik Jack achterna strompelde en probeerde overeind te blijven. Tot mijn consternatie zag ik dat er in de achtertuin wel veel volk was, slechts 1 tafeltje was vrij, de andere 6 waren bezet. Gelukkig stond de vrije tafel in een hoekje, een beetje afgezonderd van de rest. Toen we bij de tafel kwamen, bood de ober me vriendelijk een stoel aan. Het duurde echter even voor ik besefte dat het de bedoeling was dat ik ging zitten. Marie porde me aan, en ik ging zitten. Vervolgens bood de ober de stoel naast mij aan Marie aan. Jack ging aan de andere kant van de tafel zitten. 

Dat deed je goed, zei Marie toen de ober de menukaart bracht. Toen hij weer weg was, zei Jack, laat ons het woord maar voeren, Joanna, doe alsof je geen Frans spreekt of verstaat. En wanneer je spreekt, doe het dan stil. Right, alsof ik op zoek was naar aandacht. 

Zal ik een fles rode wijn bestellen, vroeg Jack. Marie en ik stemden in. Ik vroeg Jack of hij ook wat water kon bestellen, mijn keel was zo droog als een woestijn. Wellicht door de zenuwen. Jack bestelde de fles wijn, water en een portie hapjes, terwijl Marie en ik door de menukaart gingen. Ik keek stiekem naar haar, en probeerde de manier waarop ze zat, bewoog en zich gedroeg na te bootsen. Je moet zeker het vlees van de gril hier eens proeven, zei ze, dit restaurant staat er in de wijde omtrek voor bekend. Ik neem hetzelfde als jij, zei ik zachtjes. 

Nadat de drank en de hapjes waren opgediend, bestelden Jack en Marie het eten. Ik zei dat ik naar het toilet moest. Jack knipoogde naar Marie. Vergeet je handtas niet mee te nemen, Jo, zei Marie, er zit nog een cadeautje in voor je. Maak het daar maar open, er zitten instructies bij. 

Nog een cadeautje. Alsof ik niet al zenuwachtig genoeg was. 

Ik probeerde zo elegant mogelijk recht te staan, en ik vond dat dat aardig lukte. Ik pakte mijn handtas en waggelde naar binnen. De toiletten waren naast het buffet. Ik liep langzaam en onzeker. Maar niemand scheen speciale aandacht te hebben voor mijn passage, behalve de ober bij de bar, die knipoogde. Ik voelde me blozen, maar focuste op de deur. Zonder aarzeling koos ik dit keer meteen de goeie deur, de damestoiletten. Toen ik de deur achter me op slot deed was ik trots op mezelf. 

Ik trok mijn string omlaag, jurk omhoog, ging zitten en plaste. Toen ik klaar was, opende ik de handtas waarin ik een klein doosje zag. ik nam het eruit en opende het. Een briefje met geschreven tekst verborg de inhoud. Ik nam het briefje eruit en eronder zat een metalen ei met een touwtje eraan vast. Ik had al eerder zoiets gezien, dus wist ik wel wat het was, een plezier eitje. Ik kon me al inbeelden hoe de instructies zouden luiden. 

Zoals ik verwacht had, zeiden de instructies dat ik het eitje moest inbrengen in mijn kontje. Er stond ook een nuttige tip bij, er zat namelijk een zakje glijmiddel in het doosje. Had ik nog niet gezien. Er was nog een bijkomende instructie, die zei dat ik mijn string in mijn handtas moest stoppen. Ik zuchte diep, en liet de string langs mijn benen op de grond glijden en stopte die in mijn handtas. Ik vond deze avond al moeilijk genoeg, waarom wilde ze het me nog moeilijker maken? 

Maar ik wilde me ook dankbaar tonen, en doen wat ze van me verlangden. Dus deed ik glijmiddel op mijn kontgaatje en het eitje. Net toen ik het wilde inbrengen, kwam iemand anders de damestoiletten binnen en klopte op mijn deur. Ik verstijfde helemaal. Ik kon niets zeggen, mijn stem zou me verraden. En ik moest muisstil zijn. Zonder nadenken, zonder aarzelen, duwde ik het eitje naar binnen, fatsoeneerde mijn jurk en spoelde het toilet door. 

Ik opende de deur, en zag dat een tienermeisje stond te wachten. Gelukkig leek ze extreem druk met haar smartphone. Zonder van haar schermpje op te kijken ging ze het toilet binnen. Ik waste en droogde mijn handen en pas op dat moment werd ik me bewust van dat bevreemdend gevoel dat het eitje in mijn kont teweegbracht. Ook de vrijheid die mijn klit kreeg door het ontbreken van de string voelde onwennig, zeker met deze korte jurk. Ik mezelf aan in de spiegel, en wat ik zag stelde me gerust. Ik zag zelfs een voorzichtige glimlach. Ik hoorde het meisje doorspoelen en haastte me terug naar het restaurant. 

Ik kan het niet verklaren, maar ik bereikte het tafeltje en ging weer zitten vooraleer alles wat er gebeurd was sinds ik de tafel verlaten had tot me doordrong. Jack en Marie keken me allebei aan, ik zag de spanning in hun ogen. 

Gefeliciteerd Jo, zei Jack, je manier van stappen was perfect, vrouwelijk en sexy. Zelfs ik had niks in de gaten mocht ik niet weten wat je verborgen hield. Marie knikte bevestigend, terwijl ze met haar hand mijn dij streelde. Ze zeiden niets over het ei of mijn slipje. We moeten deze hapjes op voor ze het eten serveren, zei Marie. Ik strekte mijn arm om er eentje te nemen, maar dan voelde ik iets wat ik nooit eerder voelde. Ergens diep in mij voelde ik een krachtige trilling, en ik wist natuurlijk waar het vandaan kwam. Ik trok mijn hand terug en probeerde me stil te houden. Ik zag Jack en Marie lachen, maar ik kan alleen denken aan hoe ik deze sensatie verborgen kon houden voor de andere aanwezigen. Drink wat wijn, zei Jack, je zult je beter voelen. Ik slikte en met trillende hand nam ik mijn glas en nipte ervan. Het trillen in me stopte. Zie je wel, zei Jack, een slokje wijn kan altijd helpen. Dank je, was het enige wat ik kon mompelen. 

Toen de ober even later de gegrilde gerechten bracht, begon het ei weer krachtig te trillen. Het gezicht van Jack en Marie vertrok geen spier, ze keken me zelfs niet aan. Wat kon ik doen? Ik kon nergens heen, geen plek om me te verstoppen en te kalmeren. Het trillen stopte weer toen de over wegging. 

 

Onder het eten, alsof er niks aan de hand was, vertelde Jack over de regionale cultuur, hoe en wanneer hij het huis had gevonden en gekocht met de erfenis van zijn ouders. Ik aanhoorde zijn verhaal, en probeerde zoveel mogelijk gemeende interesse te tonen, hoewel op datzelfde moment ontelbare andere gedachten door mijn hoofd raasden. Ik was bang om betrapt te worden en de waarheid te verraden en probeerde niet te denken aan wat er allemaal kon gebeuren. Maar ik moet ook toegeven, het eten was heerlijk en de locatie was buitengewoon gezellig. 

Jack stelde voor om thuis dessert te nemen, hij had ijs en fruit gekocht in de winkel. Hij vroeg de ober om de rekening, stond op en ging naar het toilet. 

Toen hij weg was zei Marie, ik ben je echt dankbaar, Joanna. Het effect dat je hebt op Jack, op mij, op onze relatie is echt fenomenaal. Sinds we je leerden kennen, is Jack zoveel vrolijker, zelfs ons sexleven piekt. Ook wanneer je niet bij ons bent, is het alsof Jack en ik elkaar pas kennen, ondeugend, levendig, spontaan, jongensachtig, onvoorspelbaar, verrassend. De verlangende blik in zijn ogen. En ik moet toegeven dat je op mij een gelijkaardig effect hebt. Toen we erachter kwamen dat we geen kinderen konden krijgen, sloeg dat in als een bom. Nu voelt het alsof jij de dochter bent die we nooit hadden. 

Ik fronste en kuchte. Een dochter met een ei dan, zei ik. Ze lachte, ze straalde, en keek om toen Jack terugkwam. Wel dames, zei hij, klaar om te vertrekken? Hij gaf de ober zijn creditkaart. Toen de ober die terugbracht, stond ik op, nam mijn handtas en wachtte op Jack of Marie om me naar de auto te begeleiden. Marie ging eerst, ik volgde haar, en Jack kwam me achterna. Bij het eerste andere tafeltje met klanten, begon het ei weer te trillen. Eerst ging dat nog goed, maar midden in het restaurant, ging het fout. Ik sloeg mijn enkel om en viel op mijn knie. Uiteraard voelde ik binnen de seconde handen op mijn heupen en toen ik omkeek, bleken het niet Jacks helpende handen, maar de profiterende handen van de ober. Ik was geschokt. Ik hoopte zo hard dat hij de trillingen van het ei niet kon voelen. Het is goed zo, hoorde ik Jack zeggen. De ober trok zijn handen terug en stond op. Ik bedankte hem met een knikje, die weer knipoogde. Ik zette mijn weg naar buiten verder. 

Ik keek om en zag een brede glimlach op Jack's gezicht. Eindelijk stonden we terug buiten op straat, en het ei stopte met trillen. Het spijt me Joanna, zei hij, ik hoop dat je je niet bezeerd hebt. Niet lichamelijk, antwoordde ik vrij bot. Marie omhelsde me stevig en probeerde me te kalmeren, maar Jack keek teleurgesteld. Zonder nog een woord te zeggen liepen we terug naar de auto. Het was 21:30. We reden terug naar het huis. De enige gesproken woorden kwamen van Jack, die vroeg of we het eten lekker vonden. Toen we uitstapten en Jack en Marie richting voordeur gingen, liep ik meteen rond het huis, naar de achtertuin. Ik vond een comfortabele ligstoel bij het zwembad, leunde erin achterover en sloot mijn ogen. 

-wordt vervolgd-