Mijn gedachten en bezorgdheden verstoorden mijn concentratie en enthousiasme om verder te lezen. Ik kon me gewoon niet concentreren. Waar kwamen die flarden en fragmenten van een droom in mijn hoofd vandaan? Waar waren Jack en Marie, en waarom gingen ze weg zonder iets te zeggen? 

Ondanks mijn eenzaam gevoel, genoot ik van de omgeving, en het voelde geweldig om weer die jurk te dragen. Plots realiseerde ik me dat ik geen pruik droeg, glad vergeten. Ik stond op en ging terug naar binnen, de trap op naar de slaapkamer. Ik nam de blonde pruik van de eerste dag, ik glimlachte toen ik eraan terug dacht hoe geweldig ik er toen uit zag. 

Ik ging naar de badkamer en fatsoeneerde de pruik voor de spiegel. Zelfs zonder makeup was het een metamorfose, maar ik besloot toch een subtiel beetje eyeliner en mascara op te doen. Het resultaat kon de perfectie van Marie's kunsten niet benaderen, maar het zag er niet overdreven of belachelijk uit. 

Toen ik terug naar beneden ging, wilde ik iets doen, eender wat, ik had wat actie nodig. Bewegen, praten, eender wat, ik wilde de gedachtenmolen in mijn hoofd stoppen. Ik besloot een wandeling te maken in de omgeving van het huis, in de natuur. Ik had eerder al een onverharde weg opgemerkt vlak bij het huis, en ik besloot om die te verkennen. Ik hoopte en verwachtte er niemand te ontmoeten. Ik sloot de openstaande ramen en deuren af, op één na, want ik had geen sleutel van het huis. Het was 10 voor 3 toen ik vertrok, waarschijnlijk het heetste moment van de dag. 

Toen ik de oprit afliep, draaide ik rechtsaf in de richting van de onverharde weg. Ik liep langs de kant van de weg, er was geen voetpad. De wind speelde met mijn jurk, maar het was tropisch heet. Net toen ik het padje zag, hoorde ik van achteren een auto naderen op de grote weg. Hij vertraagde, en ik ging in de berm lopen om plaats te maken, hoewel dat niet echt nodig was. De auto passeerde me aan slakkentempo. Ik kon de mensen in de auto niet zien, maar ik voelde me bekeken. 

De auto reed verder en ik zette mijn wandeling verder. Ik sloeg de grindweg in, en ik was opgelucht dat ik geen hoge hakken had aangetrokken. Ik keek om naar het huis om te zien of Jack en Marie nog niet terug waren, maar ik kon niemand zien. In de verte zag ik een veld zonnebloemen langs het pad. Ik snoof de kruidige geur in de lucht op en genoot volop. 

Alles was zo idyllisch toen de zonnebloemvelden de weg omsingelden. Ik wandelde verder, en na een half uurtje moest ik plassen. Ik keek om me heen en kon niemand zien. Ik stapte het zonnebloemveld in, trok mijn slipje omlaag, en hurkte tussen de bloemen. Ondanks mijn angst voor insecten, voelde alles zo rustig en vredig aan. Toen ik klaar was stond ik op en klom de berm weer op naar het pad. 

Ik schrok me verrot toen ik een man zag op een fiets, ongeveer 50 meter van me vandaan. Hij stond stil en keek me aan. Toen hij mijn richting opkwam zei hij iets in het Frans. Hij leek me niet kwaad, maar hij was wel nieuwsgierig. Ik haalde mijn schouders op, waarmee ik wilde aangeven dat ik hem niet verstond. Was je de gewassen aan het besproeien, vroeg hij in gebrekkig Engels. 

Ik knikte, maar zei verder geen woord. Je bent een mooie meid, zei hij, opnieuw met het vreselijke Engels. Dankje, mompelde ik, niet zeker of hij wist hoe de vork in de steel zat. Mag ik je even gezelschap houden, vroeg hij. Ik monsterde zijn gezicht en de rest van zijn uiterlijk. Hij leek me vooraan de 40. Ik durfde niet te weigeren, dus ik zei, why not. Hij reikte me zijn hand, en ik schudde hem. Aan zijn gebruinde huid zag ik dat hij best veel tijd in de buitenlucht besteedde. Toch zag hij er niet uit als een gewone boer. 

We liepen verder weg van het huis, en ik vroeg me af vanuit welke richting hij kwam. Hij liep links van me, zijn fiets in zijn linkerhand. Ik ben Guillaume, zei hij, aangenaam kennismaken. Ik ben Joanna, antwoordde ik met een geforceerde glimlach. Je bent niet van hier, zei hij, en ik bevestigde dat met een knik. Dan ben je vast een toerist, zei hij. Zoiets, zei ik, ik verblijf bij vrienden hier in de buurt. 

Ah, dat moet dan bij meneer Jack zijn, zei de man. Ik knikte en vroeg hoe hij dat wist. Hij zei dat ze de enige buitenlanders in de buurt waren. Net toen ik meer wilde vertellen over mijn verblijf hier, voelde ik zijn hand op mijn billen. Je bent een mooie vrouw, zei hij voor ik iets kon zeggen. Ik stopte, hij liet zijn fiets vallen en kwam voor me staan. 

Ik wil graag zien wat je onder die mooie jurk verbergt. Ik keek verbaasd en geschrokken. Wat wist hij? Zonder opdringerig te zijn, dreef hij me richting het bloemenveld. Zijn vingers zochten de onderrand van mijn jurk, en hij tilde die langzaam omhoog, tot mijn slipje zichtbaar werd. Hij kan onmogelijk de bobbel erin over het hoofd gezien hebben. 

Hij lachte luidop, en zei dat hij het dus toch goed gezien toen ik plaste. A girl with benefits, zoals hij het noemde. Zijn hand ging in mijn slipje, en hij vond wat hij zocht. De lach op zijn gezicht werd nog groter, en hij giechelde bijna toen hij zei, mevrouw is ook opgewonden. In 1 ruk rukte hij het slipje van mijn lijf en keek me gretig aan. Ik stond fier overeind. 

Hij knielde voor me, en nam mijn fierheid in zijn mond. Mijn bezorgdheid om betrapt te worden verdween snel toen ik merkte dat hij dit nog gedaan had, en het wel erg lekker deed. Het voelde heerlijk, alsof er een tiental minitongetjes me overal tegelijk likten. Zijn stevige handen gingen om mijn billen op zoek naar zijn volgende doelwit. Zodra hij dat gevonden had, verkende hij mijn binnenkant. Hij was erg lief en voorzichtig, ik sloot mijn ogen en kon hem amper weerstaan. 

Toen ik begon te kreunen, stopte hij en stond weer recht. Niet klaarkomen, jij geile meid, hijgde hij. Nu was het mijn beurt om op de knieen te gaan. Ik opende zijn rits, trok zijn broek omlaag, en bevrijdde zijn enorme wapen. Met mijn tong cirkelde ik langzaam rond zijn eikel, maar al snel werd hij ongeduldig en ramde in mijn mond. Hoewel zijn aanval onverwacht kwam, vond ik het niet erg, en ik zoog hem als gek. Mijn natte clit in de wind maakte me nog meer opgewonden. Hem blijkbaar ook, want hij dwong me op mijn knieen.

Hij was zo sterk. En ENORM. Ik voelde hem knielen tussen mijn benen, en hij spuwde op mijn kontgaatje. Ik kreunde toen ik mijn aars voelde oprekken. Het deed pijn, maar de pijn ontketende de geile teef in mij. Hij bereed me als was ik een dolle stier. ik voelde hem diep in me stoten, en hoopte dat hij eeuwig doorging. Jammer genoeg niet, want al snel hoorde ik hem brullen en voelde ik zijn warme zaad in me spuiten. Zwaar hijgend liet hij zijn zware lijf op het mijne vallen. 

We bleven minutenlang liggen, beiden aan het bekomen van wat voor mij een van de beste beurten was die ik ooit had ervaren. Hij trok zijn wondertool terug, en draaide me om. Opnieuw voelde ik zijn tientallen tongetjes, die mijn klitje met onwaarschijnlijke toewijding zoog en likte. Ik hield het geen minuut meer vol en ontplofte in zijn mond. Langzaam likte hij mijn klitje helemaal schoon. 

We keken elkaar in de ogen, maar waren beiden sprakeloos. Hij ging rechtop staan, en trok zijn broek weer aan. Hij reikte me de hand en hielp me overeind. Hij stapte naar de weg, kroop de berm op en keek om naar mij. Dit zouden we elke dag moeten doen, en hij lachte breed. Ik was nog steeds stil, kon geen woorden vinden. Toen hij op zijn fiets sprong, rolde een traan over mijn wang, ik werd overwelmd door emoties. 

Toen hij uit het zicht verdwenen was, keek ik naar de grond. We hadden toch heel wat zonnebloemen vernield, en ik zag de restanten van mijn slipje. Ik raapte het op, en stapte ook terug naar de weg. Mijn keel en kont voelden rauw. Ik stapte terug in de richting van de hoofdweg en het huis, maar al snel waren mijn benen nat tot op mijn enkels. Het kon me niet schelen, mijn gedachten zaten nog steeds ergens anders. 

Toen ik bij het huis kwam, stond er nog steeds geen auto op de oprit. Geen Jack, geen Marie. Maar ik was uitgeput, lichamelijk en emotioneel. Ik liep naar de ligstoel bij het zwembad, liet mijn slipje op de grond vallen, ging liggen en droomde weg.