Terwijl de herinneringen aan de heerlijke reis nog vers in mijn geheugen lagen, zorgde het telefoontje dat ik van Marie kreeg al sinds gisteren voor de nodige kriebels in mijn buik. Ik had de hele nacht liggen woelen in mijn bed en geen oog dichtgedaan. Mijn slaapkleedje draaide voortdurend rond mijn lichaam, en mijn droge keel had ervoor gezorgd dat ik een paar keer was opgestaan om een glas water te drinken. Waarna ik even later - uiteraard - naar het toilet moest om te plassen. Na het telefoontje was ik in sneltempo begonnen met het uitpakken van mijn reiskoffer, om vervolgens wasmachine na wasmachine te vullen en dan weer leeg te maken. Tot overmaat van ramp bleken de meeste van mijn kleren niet geschikt voor de droogkast en was mijn droogrek niet groot genoeg om zelfs maar de helft van mijn kleren op te hangen. Daardoor hing mijn hele flat vol met kleerhangers, waaraan beha's, slipjes en alle andere lingerie en kleren die ik op reis had gedragen hingen te drogen. Van elk stuk wist ik nog perfect waar en wanneer ik het had gedragen, en spontaan werden de herinneringen weer op mijn netvlies geprojecteerd en kwamen de zuiderse aroma's weer in mijn neus. 

Nadat ik wakker geworden was en twee sterke koffies had opgeslurpt was ik meteen aan de slag gegaan met het ontharen van mijn hele lichaam. De was was heet, maar niet zo heet als de koffie, waaraan ik lelijk mijn tong verbrandde. Hoewel er nog niet veel haartjes de kans hadden gezien om terug te groeien, lette ik op elke detail. Marie had me gezegd er op mijn best uit te zien, dus geen haartje ontsnapte aan de waxbeurt. Ik hoefde zelf geen makeup aan te brengen, dat zou zij wel doen, maar ik moest er in mijn jurkje naartoe. Dat zou meteen mijn maidentrip worden met de auto. Ik hoopte vurig dat al mijn buren nog sliepen of al aan het werk waren, want mijn auto stond om de hoek geparkeerd. Toen ik klaar was met ontharen en nog een douche had genomen, verzamelde ik mijn kleren en stopte ze weer in de reiskoffer. Gelukkig bleken de meeste jurken zich voldoende hersteld te hebben van de wasbeurt, waardoor ik na een halfuurtje klaar was met strijken. Marie had opgesomd welke kledingstukken ik moest meebrengen, ze leek een haast fotografisch geheugen te hebben. Omdat ik niks had opgeschreven tijdens het gesprek, besloot ik maar om alles weer mee te nemen. Liever iets teveel meenemen dan iets te weinig. Dat maakte de koffer zwaar, maar gelukkig stonden er wieltjes onder. 

Mijn hart klopte in mijn keel toen ik de deur van het flatgebouw achter me dichttrok en met de reiskoffer achter me aan naar de auto stapte. De lucht was zo goed als volledig blauw, de zon scheen, maar toch vond ik het eerder aan de frisse kant. Ik miste het zuiderse klimaat dat ik ondertussen zo gewoon geworden was. Mijn kanariegele jurk fladderde luchtig rond mijn billen en ik zag de reflectie ervan in de ruiten van elke geparkeerde auto. Het geluid van mijn hakken weerkaatste tegen de gevels van de huizen en leek alles te overstemmen. Hoewel ik bijzonder zenuwachtig was, kon ik de glimlach op mijn gezicht niet verbergen. Ik maakte me vreemd genoeg geen zorgen dat iemand me zag, mijn donkere zonnebril gaf me het gevoel onzichtbaar te zijn. Toen ik de reiskoffer in de koffer van mijn auto tilde, en daarbij iets voorover boog, blies een plotse bries mijn jurk omhoog. Al wie nu in de buurt was, had ongetwijfeld de witte string met kant gezien, onderdeel van mijn nieuwste lingeriesetje. Tot mijn opluchting zag ik niet meteen iemand in de omgeving, maar toch ging ik zo snel mogelijk achter het stuur zitten. Ik ademde enkele keren diep in en uit voor ik de auto startte. Ik stelde het adres van Jack en Marie in op de GPS, die me met zakelijke stem meldde dat de rit ongeveer 28 minuten zou duren. Na een laatste zucht reed ik de weg op. 

Alweer een nieuw avontuur tegemoet, een nieuwe verrassing. Ik had geen idee wat me te wachten stond, maar ik had alle vertrouwen in Marie en Jack. Toch voelde ik de spanning in al mijn spieren. Gelukkig was er niet veel verkeer, want nog voor ik de eerste straat uit was, had ik al mijn hakken uitgetrokken en reed ik verder met blote voeten. Het lopen op hakken lukte al aardig, met de auto rijden vond ik nog iets te gewaagd. Het zien van de autogordel die tussen mijn borsten de kortste weg gevonden had, toverde een nieuwe lach op mijn gezicht. Ik voelde me uitgelaten, trots op mezelf, perfect in mijn vel. De rit duurde uiteindelijk geen 28 minuten, maar ik nam het de GPS niet kwalijk. Jack en Marie woonden in een rustige buurt waar elk huis gemakkelijk meerdere gezinnen onderdak kon bieden en de meeste aan het zicht werden onttrokken door hoge omheiningen of hagen. Het was de derde keer dat ik hier kwam, maar de eerste keer dat ik alleen aankwam (de vorige keren was ik met Jack en Marie meegereden). Dat gaf me wat meer mogelijkheid om rustig rond te kijken terwijl ik de oprit opstapte. Er stonden geen auto's en ook rond het huis was er weinig beweging.

Ik betrapte mezelf erop hoe ik mijn spiegelbeeld stond te bewonderen in het verduisterde glas van de voordeur nadat ik had aangebeld. Hoewel ik niet graag opval en vrij bescheiden ben, vond ik dat de felgekleurde jurk me erg goed stond. Als Marie straks nog mijn makeup in orde bracht, zou ik mezelf amper nog herkennen in de spiegel. Ik schrok op toen voordeur openging. Marie begroette me met een stralende lach, en gaf me meteen een warme knuffel. Ze liet me binnen, en zodra de deur dicht was, vlogen haar armen rond mijn nek en kuste ze me op de mond. Ik ben blij dat je er bent, fluisterde ze. Je ziet er echt stralend uit in die jurk, Jo. Ik had haar nog niet goed kunnen bekijken, en liet mijn ogen nu over haar lichaam gaan. Ze droeg zelf een zakelijke, maar toch vrij korte en strakke jurk, met mooie zwarte schoenen op hoge hakken. Rond haar hals hing een prachtig zilveren halssnoer dat de aandacht naar haar decollete en haar borsten leidde. Toen ze zag hoe ik haar aankeek, draaide ze een rondje, waarbij ze haar heupen sensueel wiegde. Je ziet er zelf prachtig uit, zei ik, net niet struikelend over mijn woorden. Waar zijn je spullen vroeg ze, en ik zei dat die nog in de auto lagen. Heb je alles bij? Ik knikte bevestigend. 

Rij je auto maar in de garage, zei ze, dat maakt het een stuk makkelijker. Terwijl ik terug naar mijn auto liep, hoorde ik de garagepoort achter me openzoemen. Ik reed langzaam de oprit op, de garage binnen, en nadat ik was uitgestapt opende ik de koffer van de auto. Ik probeerde op elegante wijze de reiskoffer uit de auto te vissen, toen ze ook de garage binnenkwam. Ik voelde haar ogen branden op mijn kont, en toen ik de koffer naast me op de grond zette, gleed de garagepoort weer naar beneden. Dat is wel goed gezien, met die koffer, zei ze, kom maar mee. Ik zei dat ik alles maar had meegebracht terwijl ze me naar de grote keuken leidde. Ze wees me een barstoel aan aan de hoge tafel die deel uitmaakte van een indrukwekkend uitgerust kookeiland. Iets drinken, vroeg ze, en ze had de deur van de koelkast al open. Wat jij drinkt, antwoordde ik beleefd, terwijl ik mijn benen over elkaar sloeg. Door de grote ramen zag ik de prachtige tuin, met een grote waterpartij en helemaal achteraan enkele grote bomen. De tuin was veel groener dan in hun vakantiewoning, maar minstens even groot. 

Wat gaan we doen vandaag, vroeg ik toen ze 2 glazen met witte wijn op de tafel zette. Oh, dat zul je wel zien, Jo, maar ik weet zeker dat je het leuk zult vinden. Maar eerst zorgen we dat je er helemaal perfect uitziet. Terwijl we praatten over wat we gedaan hadden sinds we terug waren van de reis, dronken we de wijn op. De zenuwen en de spanning hadden vanmorgen een knoop in mijn maag gelegd, waardoor ik niet had ontbeten, en ik merkte vrij snel het effect van de wijn. Kom, we gaan je vlug opmaken, zei ze, straks komt Martin. Wie is dat, vroeg ik. Dat weet je snel genoeg, antwoordde ze snel. Ik volgde haar de trappen op naar boven, en ze liep een enorme ruimte binnen aan de linkerkant van de nachthal. Alles was er, een grote, met leder beklede boxspring, grote dressingkasten waarin meer kleren lagen en hingen dan in een respectabele boutique en aan de andere kant van het bed, afgeschermd door een halfhoog muurtje zag ik een open badkamer. Alles was strak en modern, en de kamer was gevuld met zonlicht, dat door de vele ramen binnen scheen. Ik was zo onder de indruk dat ik niet hoorde wat Marie tegen me zei. 

Euhm, wat zei je, stamelde ik, en ze zei me tot bij haar te komen. Ze wees op een krukje bij de makeuptafel, en ik ging zitten. Ze ging zitten op een tweede krukje en rolde een wagentje dichterbij, met verschillende lades. Toen ze een lade opentrok, was ik opnieuw stomverbaasd. Makeup, poeders, potloden, ... in alle mogelijke kleuren en tinten. Andere lades bevatten mascara, eyeliner, foundation, lippenstift, nagellak en nog veel flesjes, potjes en tubes waarvan ik niet wist wat het was. We gaan het weer subtiel houden, zei ze, toen ze mijn gezicht eerst reinigde met doekje. Ze kunnen we straks verschillende pruiken gebruiken, zei ze. Ik slikte de vraag die op het puntje van mijn tong lag, maar weer in, ze zou toch nooit verklappen wat me te wachten stond. Ik vroeg me wel af wie die Martin wel was. Marie is een echte artieste met makeup, zo snel zag ik mijn gezicht veranderen in de spiegel. Met elk ander flesje of potje dat ze opende, maakte mijn gewoon gezicht plaats voor dat van een prachtige vrouw. 

Toen ze klaar was, nam ze een pruik met lang bruin golvend haar, en paste die op mijn hoofd. Klaar zei ze, en ze draaide me rond op de kruk en bekeek me van alle kanten. Hoewel ik ondertussen wel wist hoe goed ze was, kreeg ik bijna tranen in mijn ogen toen ik het resultaat helemaal kon bewonderen. Het was af, echt af, hoewel de makeup haast onopvallend was. Alleen de lippenstift vond ik iets te fel rood, maar dat kwam dan weer mooi uit op de gele jurk. Marie pakte me bij de hand, ik stond op en ze leidde me weer naar beneden. Nadat ze de wijnglazen had bijgevuld gingen we de tuin in. Ze liet me de verschillende zones en perkjes zien en was bijzonder trots op haar kruidenverzameling. Er was zelfs petanqueveldje en een buitenkeuken. We praatten over koetjes en kalfjes, over Jack, volgende reisbestemmingen, en nog zoveel meer, terwijl ik de nieuwsgierigheid naar wat me te wachten stond probeerde te negeren. Hoewel we een eindje van het huis stonden, hoorden we toch duidelijk de deurbel luiden. Marie keek me plagerig aan en zei, ah, dat zal Martin zijn. Blijf maar hier, ik ben zo terug. Met afwachtende blik keek ik hoe ze naar binnen ging. Instinctief liep ik wat naar de zijkant van de tuin, zodat wie er ook mocht binnenkomen, me niet meteen kon zien door de ramen. Ik weet niet waarom, maar ik vond het net zo eerlijk dat ik hem zag op hetzelfde moment als hij mij zag. Dan kon ik meteen ook al zijn reactie zien op mijn verschijning.  

Ik hoorde Marie in de keuken praten, waarop een warme (maar ook jong klinkende) mannenstem antwoordde. Toen ze naar buiten kwamen, zag ik dat hij ook al een glas wijn had gekregen. Hij kwam meteen mijn kant op, en toen ik hem de hand wilde schudden, legde hij zijn hand op mijn schouder, trok me naar zich toe en gaf me 3 kuise zoenen op de wangen. Hoi, jij moet Joanna zijn, ik ben Martin, zei hij. Zijn ogen fonkelden terwijl hij me van kop tot teen bekeek. Dat wordt ongetwijfeld een mooi resultaat zei hij, toen Marie bij ons kwam. Beginnen we buiten, vroeg hij Marie, de lichtinval is perfect nu. Plots werd ik weer bijzonder zenuwachtig. Met het glas wijn in mijn hand kon ik amper verbergen hoe hard ik aan het beven was. Waarmee buiten beginnen? Welk resultaat? Prima hoor, zei Marie, ze kan deze jurk aanhouden. Toen Marie merkte hoe ik verstarde, legde ze haar hand op mijn pols en zei, rustig maar, liefje. Martin is fotograaf, en Jack en ik wilden dolgraag een fotoshoot met je hebben. Daarom vroeg ik je al die kleren mee te brengen. Ik ben zo terug, zei Martin, en hij liep naar binnen. Toen hij terug naar buiten kwam, trok hij een trolly achter zich aan, en hij had ook enkele cameratassen over zijn schouders hangen. Hij opende een koffer op de trolly, en haalde er vanalles uit; statieven die hij opstelde, opvouwbare reflectieschermen, lichtmeters, meer materiaal dan ik ook had gezien. Wat moet ik doen, vroeg ik Marie. Ah meid, zei ze, gewoon jezelf zijn, laat zien hoe je je voelt, hoe trots je bent. Ik zag toen je hier aankwam hoe gelukkig je bent. Je straalt harder dan de zon, zeker in die jurk. Ik voelde hoe ik begon te blozen toen ze dit zei. Mag ik vlug even het toilet gebruiken, vroeg ik. Natuurlijk Jo, zei ze, dat hoef je toch niet te vragen. Je weet het wel te vinden in de inkomhal. Ik ben zo terug zei ik. Ik dronk mijn glas leeg en op mijn weg door de keuken liet ik het achter op de tafel.