De volgende stap in het feminiseren van Petra

Geplaatst door: travsaskia op 12-10-17

Op het moment dat Petra na haar avontuur met Astrid thuis kwam, appte tante Saskia haar volgende opdracht voor de volgende dag op kantoor. Petra was al bang dat dit zou gebeuren en keek met grote angst naar de volgende instructies.
Kennelijk had tante al met Astrid overleg gehad, want de opdracht zou in de middagpauze moeten worden uitgevoerd. Tante Saskia wilde dat Petra een vrouwelijk blouse zou gaan dragen in plaats van een gewoon (zakelijk) overhemd. Tante appte dat het niet overdreven vrouwelijk hoefde te zijn, maar wel duidelijk een onderscheid moest hebben ten opzichte van een mannen overhemd. Het beviel Petra helemaal niet, omdat dit toch wel een overduidelijk zichtbaar kledingstuk zou zijn, wat in tegenstelling tot de kousen, door iedereen gezien zou worden. Natuurlijk verscheen Petra weer met kousen aan op kantoor. Astrid begroette haar vriendelijk, maar noemde haar niet bij naam, want het was wat drukker op kantoor. Petra was blij dat ze zich aan haar afspraak hield om het op kantoor niet te gek te maken. ‘Koffie?’, vroeg ze vriendelijk. ‘Ja graag Astrid’, daar ben ik wel aan toe. ‘O ja, heb je al veel drukte gehad vanochtend?’, vroeg ze met een glimlach, wetende dat er instructies van Saskia bij Petra waren binnengekomen.

Petra lachte en zei: ‘Viel wel mee, links en rechts wat opdrachten, verder niets.’ Astrid moest een beetje glimlachen, omdat ze natuurlijk wist wat Petra bedoelde. ‘Zullen we straks buiten de deur lunchen Peter, ik had geen brood meer thuis, dus ik heb niets bij me. Jij wel?’ ‘Nee, ik heb ook niets bij me, wel leuk om samen een broodje te eten.’ Niemand op kantoor vond dat vreemd. Astrid was immers lesbisch en niemand zou Peter en Astrid verdenken van iets wat op een komende relatie zou gaan lijken. Peter en Astrid werkten beiden die ochtend hard en Peter merkte niet eens dat Astrid vaak naar de kousen van Peter zat te kijken. Hij leek daar inmiddels een beetje aan gewend te zijn, alhoewel hij niet wist of de kousen ook door andere zouden zijn opgemerkt. In ieder geval deed niemand vreemd in zijn direct omgeving, dus dat viel allemaal mee. Tegelijkertijd bezorgde de opdracht tijdens de middagpauze hem wel de nodige angst. Klokslag 12 uur kwam Astrid naar peter zijn bureau. ‘Zullen we dan maar?’, vroeg ze op vriendelijke maar tevens uitdagende wijze. ‘Ja, is goed, even mijn computer afsluiten en dan loop ik me je mee.’ Ze stonden met z’n tweetjes in de lift en Astrid zei ontdeugend: ’Spannend he?’ Petra wist niet hoe ze moest reageren en knikte een beetje met een zuinig glimlachje. Wel voelde Petra haar kruis strakker worden van opwinding.

Ze liepen in het centrum de winkelstraat in en Astrid genoot van Petra’s onzekerheid. Bij een damesmode zaak zei Astrid: ‘Nou Petra, hier gaan we eens voor je kijken.’ Petra stapte onwennig de winkel in en volgde Astrid, die links en rechts wat rekken met kleding bekeek. De verkoopster kwam op het ‘stel’ af en vroeg: ‘Kan ik u helpen mevrouw?’ Astrid zei: ‘Ik zoek een leuke vrouwelijke blouse voor haar.’ Astrid wees naar Petra, die zich erg opgelaten voelde. ‘O, wat leuk, wat had u in gedachten’, vroeg de verkoopster. ‘Iets in met een leuke tijgerprint, met een beetje glans.’ ‘Nou, we gaan eens kijken’, zei de verkoopster met een glimlach. Petra vond het maar niets, was helemaal niet in de stemming om verder te feminiseren, dacht allleen maar aan zijn werk en de mogelijke reacties van zijn collega’s. De verkoopster kwam met een leuke blouse met tijgerprint en Petra kreeg de opdracht het te passen. Door haar slanke postuur stond de blouse erg vrouwelijk. De verkoopster zei (voor de grap): ‘Met een paar borsten zou het plaatje compleet zijn.’ ‘Dat komt denk ik nog wel;, ze Astrid met een glimlach. ‘Laten we eerst maar eens kijken hoe dit gaat…..’ Petra keek duidelijk niet blij, maar er was niets tegen te doen. ‘Deze houdt zij aan, knip de labels er maar vanaf’, zei Astrid. ‘O ja, gooi zijn overhemd maar weg hoor, dat heeft hij niet meer nodig.’ Petra werd rood van woede, één van zijn favoriete overhemden zou zomaar weggegooid worden. Maar hij hield zich in, hij wist dat Tante Saskia verder zou ingrijpen als hij niet gehoorzaamde.

Terug in de lift op kantoor gaf Astrid Petra een zoen op haar wang. ‘Maak je geen zorgen, als het te erg wordt neem ik je in bescherming.’ Met weinig vertrouwen liep hij de afdeling op. Collega’s keken naar hem/haar en meteen doken ze in gedachten weer achter hun beeldschermen. Het leek alsof er niets gebeurde, maar het was eng stil op de afdeling. Petra ging ook ‘gewoon’ aan het werk en deed zo goed mogelijk haar best niet op te vallen. Ineens zei Johan, een collega op de afdeling: ‘Hé, lekker ding’, maar liep meteen door. Johan viel op mannen, maar daar was Petra/Peter nooit echt van gediend. Hij hield Johan eigenlijk altijd beetje op een afstand. Maar ‘lekker ding’ wond Petra wel op, hij vond het eigenlijk raar dat hij dat voelde.
Tante Saskia stuude een app, met de vraag hoe het ging. Petra beantwoordde de app en zei dat hij het allemaal eng vond. Tante saskia appte terug met: ‘Het gaat best goed, kom vanavond naar mijn huis en we spelen een lekker spel, dat heb je wel verdiend.’ Petra voelde haar kruis strakker worden en kreeg weer zelfvertrouwen. ‘Wat kan mij het ook schelen, ik draag gewoon wat ik mooi en lekker vind, en deze blouse is best mooi en zit heerlijk.’
Wordt vervolgd.