Zelf experimenteer ik al vele jaren met 'buiten lopen'. Als je het nog nooit hebt gedaan is in één keer volledig als vrouw naar buiten gaan vrijwel onmogelijk. Tenzij je een begeleider hebt (een vrouw of misschien wel een Meesteres (meestal betaald), die je in bescherming kan nemen tijdens je eerste belevingen. Maar het kan ook anders.

Afgelopen zaterdag was ik naar Utrecht. Heen met de trein, gewoon gekleed vanaf Haarlem. Spulletjes in mijn tas gedaan en op zowel A'dam Centraal als op Utrecht Centraal goed gekeken naar de sfeer, het publiek (allemaal afhankelijk van het tijdstip). Voor de reis terug had ik mij voorgenomen een superstrakke glimmende zwarte lycra legging aan te trekken, laarsjes met een hak van 6 cm en een leren jasje. Ik maakte de inschatting (waarom weet ik niet), dat ik het jasje achterweg liet en mijn gewone jas aanhield.

Dus een keuze om misschien net iets minder opvallend te zijn en dus ook niet als vrouw (geen pruik, geen make-up). Daar kan je mee spelen. Ben je dus nog niet zo ervaren, dan is een strakke broek of een legging en misschien een sexy laarsje prima om wat mee te experimenteren. Een strakke jeans is zelfs nog wat minder opvallend dan een legging.

Ik loop dus ook wel eens volledig als vrouw buiten, maar dan heb ik de auto in de buurt in geval ik me onveilig voel. Nu had ik dat dus niet en was ik (uiteraard) voorzichtiger. Dus niet als vrouw, maar wel als man met vrouwelijke kledingstukken.

Ik ging naar het toilet en kleedde me daar om. Strak panty broekje, zodat de legging ook lekker in mijn bilnaad zou 'snijden'. Lekker uitdagend, dat dus wel. Mijn gewone jas was kort genoeg om dat dus te tonen. Dat gaf opwinding. Ik fantaseer op zo een moment dat het een OPDRACHT is, die uitgevoerd MOET worden. Je moet je als het ware zelf de grens opleggen, anders lukt het niet.

Eenmaal klaar, dan moet je ervoor zorgen dat je vol vertrouwen de publieke ruimte in gaat. Je kijkt gewoon strak vooruit. Op een station moet iedereen de trein halen, straal die houding dan ook uit. Al loop je op station Utrecht de stationshal een paar keer op en neer om jezelf te laten zien. Want dat gebeurt, mensen kijken naar ja. Ze zeggen echt niets, kijk zelf ook maar eens achterom, dan zie je mensen nog kijken en ze draaien hun gezicht om zodra jij hen aankijkt. Ik doe dat altijd bij vrouwen. Maar als je op zoek bent naar mannen (wees voorzichtig), dan kan dat natuurlijk ook.

Toen ik naar het perron ging, ging ik vol vertrouwen de trap af en ging tussen de mensen staan om op de trein te wachten. Daar negeerde ik de blikken van voorbij lopende mensen. Ga daar ook niet uitdagend doen. Doe gewoon alsof er niets aan de hand is. Toen de trein arriveerde stapte ik in bij een drukke coupé. Vooral om een plaats te zoeken naast of tegenover iemand. Dat is altijd leuk omdat je dan langer dan één of meerdere personen kan worden aangekeken. Het is dan aan jou om daar iets mee te doen. Ik doe dat niet, maar voel me heerlijk als vrouwen glimlachend kijken.

Afgelopen zaterdag was het heel druk en tijdens het laatste stukje van de rit ging ik alvast staan bij de deuren. De conducteur (een vrouw) zag me wel, maar deed er niets mee. Pas bij het uitstappen stond ze achter me en zag ik in de reflectie van het raam, dat ze me uitgebreid aan het bekijken was. Een opwindend gevoel.

Al met al kan je zo een spel zelf uitbreiden zowel in kleding, als in uitdagingen en uiteraard ook volledig als vrouw. Maar ik moet bekennen, dat ik juist die tussenfase altijd zo leuk vind. Ze weten dat je man bent, je hebt vrouwelijke kleding aan. Dat verwart. Dat vind ik heerlijk.

Heb je er wat aan? Ik hoop het. Ik kan je dus wel zeggen dat je wel moet opletten waar je dit doet, maar een treinreis van station naar station is een prima oefening. Veel succes!

saskia