Ik schrok toen ik thuis kwam van mijn werk. Toen ik mijn auto uitstapte en naar de voordeur liep zag ik dat de Meesteres gezellig met mijn vrouw zat te kletsen. De schrik sloeg me om het hart. Wat is dit? Mijn vrouw wist dat ik ‘behandeld’ werd door een Meesteres. En ja, ik had wel eens verteld waar ik woonde. Maar dat de Meesteres mijn vrouw thuis zou gaan opzoeken, dat had ik nooit durven vermoeden.

Mijn vrouw heeft (helaas) geen dominante trekjes en binnen mijn ‘tweede ik’ als lesbische travestie slet heb ik die dominantie wel nodig. Daarom spraken we af dat ik buitenshuis mijn ‘dingen’ mocht doen met een strenge vrouw of Meesteres die mijn behoeftes kon sturen en onder controle kon houden. Ik houd erg veel van mijn vrouw en was blij dat we destijds deze afspraak hadden gemaakt. Het duurde echt een paar jaar voordat ik ‘via via’ een Meesteres had gevonden die zelf er veel genoegen beleefde aan het domineren van travestie sletjes. Ik vertelde mijn vrouw wel eens wat we zoal deden, meestal moest ze er om lachen en vond het fijn dat ik dan veel plezier had beleefd aan de dominantie van een vrouw die mij qua kleding en gedrag als Saskia volledig onder controle had.

Ik deed de voordeur open en liep een beetje onwennig naar binnen. Ik zei netjes ‘Goedemiddag’. De vrouwen keken amper op en gingen gewoon door met hun gesprek. Ik zette mijn tas weg en liep wat onwennig in de kamer. ‘Ga je boven omkleden’, was het strenge commando van de Meesteres. ‘Doe de kleren die je nu aan hebt in de vuilniszak’.

Ik keek wat verbaasd naar de beide vrouwen die mij verder volledig negeerden. Het leek wel of mijn vrouw ‘een spel’ meespeelde, hetgeen mij in mijn sletten kruis wel voor opwinding zorgde. Ik liep de trap op naar boven en ging naar de slaapkamer. Daar zag ik de kleding liggen die ik moest aantrekken. Het was niet overdreven gelukkig. Maar er was wel iets merkwaardigs aan de hand. De blouse leek op een gewoon overhemd, maar was duidelijk een vrouwenblouse en ook de spijkerbroek was een vrouwenmodel. Verder - en dat was ik al gewend - de nodige lingerie voor ‘eronder’. Dat was  al een oud voorschrift, waar ik al enige tijd aan voldeed. Altijd een BH, een sexy slip, panty's of kousen.

Ik deed mijn eigen overhemd en spijkerbroek uit en deed de blouse aan en de vrouwelijke spijkerbroek. Ik keek in de spiegel en beoordeelde het geheel als ‘het kan net’ als man, in deze kleding. Het is op het randje. Iemand die er oog voor zou hebben, zou het zien.

Ik deed mijn eigen kleding in de vuilniszak, vroeg me eigenlijk af waarom dat moest en ging naar beneden. De vrouwen keken mij aan. De Meesteres zei: ‘Ja, dit is prima zo voor je gewone kleding overdag. Vind je ook niet Natalia?’. Mijn vrouw knikte instemmend en moest er een beetje bij lachen. Ze zei: ‘Ja, als jij dat zo wilt en Peter stemt verder in met jullie spel, vind ik het prima hoor. Je weet, ik heb er allemaal niet zo heel veel mee, maar toen je vanmiddag hier kwam met het voorstel Peter als zijn kleding in te laten leveren en te ruilen voor ‘dingen tegen randje’, dacht ik dat jullie dat wel al samen zouden hebben besproken’. De Meesteres lachte en zei: ’Nee, dat hebben we niet besproken hoor, ik bepaal gewoon alles, maar dit wilde ik nog wel even met jou doornemen, zodat je weet wat er gebeurt en dat ik zelf ook kan zien dat al zijn mannenkleding nu ook werkelijk is afgevoerd.’ 

Ik stond aan de grond genageld, ik wist niet wat ik moest zeggen en begon wat te mompelen. ‘Mond dicht’, zei de Meesteres en ik gehoorzaamde meteen. ‘Ik heb vandaag in overleg met je vrouw al je mannenkleding in vuilniszakken afgevoerd. In je kast hangen nog een paar vergelijkbare setjes kleding zoals je die nu aan hebt. Dat is hetgeen je maximaal mag hebben voor je gewone reguliere leven als man. Maar dus nooit meer enig mannelijk kledingstuk. Is dat goed begrepen?’ Ik knikte voorzichtig instemmend, maar dat was niet genoeg. ‘Is dat begrepen’, de toon was wat scherper. ‘Ja Meesteres’ zei ik, me schamend in het bijzijn van mijn vrouw die er een beetje om moest lachen.

‘Wees blij dat je je eigen schoenen en jas nog hebt’, zei de Meesteres op een toon alsof ik erg dankbaar moest zijn. Dat was ik ook, want dit was al erg genoeg. Als ik ook nog een jas zou moeten dragen die op het ‘randje’ was en mogelijk ook schoenen, dan zou ik me op mijn werk niet meer kunnen vertonen.

‘Ik heb overigens wel met je vrouw afgesproken dat je dagelijks na thuiskomst volledig als Saskia gekleed moet zijn. En als het kan ook in het gehele weekend.’ Ik probeerde te protesteren, de beide vrouwen moesten lachen. Mijn vrouw nam het woord. ’Saskia (zo had ze me nog nooit genoemd), ik weet dat je dat eigenlijk allemaal wilt, dus de deal met de Meesteres is voor mij al heel wat. Ik stem ermee in omdat jouw behoeftes hiermee een impuls krijgen. Ik zal doen wat me gevraagd is. Verder blijf je gewoon mijn man. Als je omgekleed bent wil ik je best Saskia noemen, maar verwacht verder niets. Dat is aan je Meesteres.’ Ik maakte me natuurlijk grote zorgen over visite in het weekend….. Of wanneer we zelf de deur uit zouden moeten om boodschappen te doen. Maar gelukkig was de komst van visite een uitzonderling, wel moest ik dan mijn blouse aan en mijn toch wel vrouwelijk zittende spijkerbroek.

Ik was enorm verbaasd en wist niet wat ik moest zeggen. Mijn vrouw zei: ’Nou prettig kennis gemaakt te hebben. Ik neem aan dat jullie alle kleding van Peter nu gaan wegbrengen naar de kringloop winkel.’ ‘Ja, dat gaan we samen doen. En mag ik haar daarna nog meenemen? Ik heb nog wat in petto met haar.’ Mijn vrouw zei tot mijn verbazing: ‘Je doet maar met haar wat je wilt. En als je haar een nacht wilt misbruiken, stuur dan even een WhatsApp, dan weet ik tenminste dat ze niet thuis komt.’ Ik wist echt niet wat ik hoorde. Een nacht wegblijven was nooit een optie geweest, nu ineens wel, hetgeen mijn kruis wederom op spanning zette.

De vrouwen stonden op. Mijn vrouw keek lachend naar me en de Meesteres knipoogde naar mijn vrouw. We stapten de deur uit en liepen naar haar auto. Ik nam mijn vuilniszak met mijn laatste mannenkleding mee en zag in de auto de rest van de vuilniszakken.

We reden naar de kringloop en leverden de kleding in. De vrouw in de winkel zei: ‘Hartelijk dank hoor, deze kleding kunnen we goed verkopen. Verder nog iets van uw dienst?’ ‘We kijken even rond, misschien kan ik nog iets voor haar vinden.’  De vrouw keek mij vreemd aan en zei: ‘Oh, ok nou, succes, als u iets moet passen, roept u maar.’

Wil je een vervolg op dit verhaal?