De eerste ontmoeting! JaMeneer!

'Ik blijf voor altijd voor jouw', dat zei ze altijd! Het was een leuke enthousiaste meid. Intelligent, Mooie uitstraling, Spontaan en altijd enthousiast!.. Ik ken d'r allang, Momenteel is ze niet bij me, maar dat komt misschien wel weer. Wie weet?, het type dat altijd een tijdje wegblijft en dan plots uit het niets weer ergens opduikt. Maar wanneer ze opduikt.. is alles weer net zo spannend als de eerste keer!. Lang geleden heb ik haar ontmoet via een of ander social media. Ik ga niet teveel in details treden bij dit verhaal want het is nog altijd mijn eigen beleving geweest, en daar laat ik me verder niet over uit. Maar goed, ik wist niet hoe ze heete, ik wist alleen dat ze prachtige donker haar had en grote groene ogen. Dat soort ogen waarbij je denkt, is dit nep? Nee dat waren ze niet. Eerst viel ze voor mij, ik had half-lang donker haar. En dacht altijd dat zo'n meisje nooit voor mij zou vallen. Maar het bleek toch anders te zijn, ze was dol op mij en ik op haar!. De eerste keer dat ik haar in het echte leven ontmoete, Waren we allebei ziek, Niet lichamelijk, of grieperig ofzo.. nee dat niet. maar wel allebei ziek. We wisten in de eerste instantie niet eens dat we elkaar kende van dat 'social media' gebeuren. maar toen ik haar tegen kwam de eerste keer bleek ik opeens vol van nieuwsgierigheid... Ik wou graag weten hoe ze voelde, hoe zacht d'r haar is... en d'r lippen proeven!.

Ik liep langs dr heen en ze zag mij door het raampje, ik wist zeker dat ze me zag want ik krijg altijd zo'n raar gevoel door me heen als mensen me aankijken.. dus ik keek snel weg! en liep gespannen door naar mijn kamer. Met het gevoel van onzekerheid.... Het kon toch niet waar zijn, dat ik ooit zo'n meisje zou kunnen versieren. Want dat kon ik gewoon weg niet, ik versierde nooit meisjes. ze kwamen naar mij en dat was ook goed. teminste zo ging het met mijn vorige vriendinnetjes. Die avond sprak ik haar, heel eventjes... ik weet het nog precies: "Wat kom jij hier doen?" vroeg ze mij. En ik wist geen antwoord te geven. ik pakte wat te eten en moppelde misschien iets, Ik voelde me zoiezo nog niet helemaal op mijn gemak op de plek waar ik me bevond. Dezelfde avond kroop ik achter de pc, en bezocht mijn wel bekende social media wereldje, Ze stond opeens naast me, en zei tegen mij; "Ben jij dat?" en zonder dat ik kon antwoorden zei ze: "Jij bent dat van die foto!".. En ik was helemaal verbaast ik wist niet goed waar ze het over had... Welke foto ging het om? en Waar kende ze mij van? Stom verbaasd vroeg ze of ze zelf achter de computer mocht, en ik vond dit oke, De volgende dag was nog speciaal als de eerste.. Ik stond op, en ze volgde mij na een aantal uren was ze ook wakker. We rookte een sigaret samen , en ik dronk nog maar eens een kop koffie. Zoon gesprekje van: Hoe gaat het? Heb je goed geslapen?

Wat ga je doen vandaag? Nou. zoiets dus, Niet heel byzonder anders was het me wel bij gebleven. Ik wist trouwens nog steeds niet goed wat ik op die locatie deed. Maar goed, ik moest er maar het beste van maken.. want er was op dat moment geen andere uitweg dan dealen met situatie. Ik sprak haar steeds meer, en de gesprekken die we voerde gingen steeds dieper en kregen steeds meer betekenis. Zo langzamer hand hadden we toch best veel informatie uitgewisseld en onderling wisten wat we wel en niet leuk vonden, we leerde elkaar in zeer korte tijd heel goed kennen. Plots kwam er een versnelling in ons samen zijn en kuste ze me!, Zij Kuste mij? Ik wist niet wat me bezielde, we waren gewoon vrienden toch? en hoe kon zij mij nou zomaar kussen. Ik was helemaal geschokt. zo geschokt, ik kon niets... ik zag haar weg lopen waggelend met haar heupen heen en weer, met perfecte billen in een prachtige legging!... Je weet wel, zo'n strakke broek met niet al teveel stof, zodat je het randje van d'r ondergoed nog ziet zitten door de stof heen, (niet doorschijnend)... Maar gewoon op het oppervlak.

--- WIL JE WETEN HOE DIT AFLOOPT?! --- STUUR ME EEN PM VOOR EEN VERVOLG ---