De geur van de ochtendzon die de straten verwarmde zorgde voor een extra deining in mijn passen. Het vooruitzicht op een prachtige zomerse dag vervulde mij met energie. Een gevoel dat werd versterkt door de gedachte aan het bericht dat Hij mij de avond ervoor had gestuurd.

Vijf dagen had ik niets meer van Hem gehoord na onze eerste afspraak. Toen ik thuis kwam na onze date kreeg ik nog een lief appje waarin Hij vroeg hoe het met mij ging. Maar Hij zei ook dat ik geen contact mocht zoeken en verder maar moest afwachten. En mij intussen netjes gedragen.

De eerste dag was ik nog helemaal vervuld en voldaan van de overweldigende ervaring. Mijn rode billen waren het bewijs dat ons avontuur niet slechts een droom is geweest. En ik kon het niet laten regelmatig in mijn tepeltjes te knijpen die nog steeds nagloeiden van de behandeling met de klemmen.

Maar steeds meer groeide de onrust. De vraag wanneer ik weer van Hem zou horen bleef in mijn hoofd malen. En opkomende twijfel - wat als het voor Hem niet meer dan een one-night-stand was geweest en ik tevergeefs wachtte op Zijn teken?

Het geluid van Zijn bericht op mijn telefoon maakte hier een abrupt einde aan. De spanning stroomde door mijn hele lichaam toen ik het opende. 'Jij gaat morgen winkelen Jasmijn. Jij bent om 10 uur in het centrum. Je krijgt dan verdere instructies.'

Kort en zakelijk. Maar misschien juist daarom voelde het extra dwingend. Een keuze gaf Hij me niet, ik moest gewoon luisteren. En de boodschap gaf me ook geen aanknopingspunten om me te verzetten. Geen 'sletje' of andere benamingen, geen consequenties als ik niet zou gehoorzamen, helemaal niets om opstandig tegen te worden. Als ik dat al had gewild - eigenlijk wist ik dat de nieuwsgierigheid en opwinding het toch zou winnen.

Ik bestudeerde een passerende man. Begin 40 schatte ik, goed gebouwd. Wat zou hij denken als hij mijn show van vorige week zou zien? Zou hij geschokt zijn? Of zou hij net zo pervers zijn als ik en juist opgewonden raken van een latex dienstmeid - met extra. Ik moest glimlachen bij deze gedachte.

Maar mijn binnenpretje maakte snel plaats voor schaamte. Ik had me lekker zomers gekleed. Een roze t-shirt met print. Een witte zomerbroek, eigenlijk een damesmodel maar neutraal genoeg dat dit niet echt opviel. Daaronder droeg ik een krap roze slipje van satijn. Vanochtend in de spiegel was het niet zichtbaar onder mijn kleding, maar ik kreeg nu het gevoel dat het felle daglicht de contouren van mijn delicate dessous accentueerde en het roze satijn door de witte stof van de broek zou laten schijnen. 

Iedereen die achter mij liep moest dit wel zien bedacht ik. Misschien was dit toch niet zo'n handige kledingkeuze. Was Hij er nu maar om mij kracht te geven. Ik bestudeerde de modieus geklede paspoppen in de etalages in een poging op andere gedachten te komen.

Mijn telefoon trilde in mijn broekzak. Gelukkig, daar was Hij om mij te verlossen. Ik ging tegen een muur aan staan en opende Zijn bericht. 'Je gaat nu naar Foxy Lady en kiest daar een mooie cocktailjurk. Daarna koop je ook nog een paar bijpassende schoenen. Zorg wel dat alles goed past. Als je klaar bent stuur je mij een bevestiging. En neem de bonnetjes mee.'

Terwijl ik de telefoon weer in de broekzak stopte ademde ik even diep door. Ik zou de jurk en schoenen in de winkel moeten passen bedacht ik. Het was geen optie om de juiste maat aan de hand van mijn confectiematen te kiezen.   

Oh, wacht. Waar moet ik eigenlijk naartoe? Ik haalde mijn telefoon weer tevoorschijn en opende de routeplanner. Ik prentte de looproute in mijn hoofd en begon mijn tocht. Na een wandeling van een minuut of vijf zag ik de opvallende rode letters op de etalage van de kledingzaak. 

Terwijl ik mijn moed verzamelde wierp ik een blik naar binnen. Foxy Lady bleek een middelgrote winkel voor dameskleding te zijn. Stijlvol maar niet tuttig, ik vermoedde dat de voornaamste doelgroep uit vrouwen tussen de 25 en 40 jaar bestond. 

Met knikkende knieën stapte ik de zaak binnen. Natuurlijk, ik was al vaker in mijn eentje voor dameskleding gaan shoppen. Maar toen bepaalde ik zelf waar ik binnenstapte en kon ik altijd weglopen als ik dat wilde. Nu moest ik Hem gehoorzamen en was er geen keuze - ik moest hier slagen voor een jurk.

En dan was er ook nog mijn kleding. De witte broek werd in mijn gedachten steeds transparanter. Ik keek neer op mijn heupen. Oei, zag ik daar het roze slipje doorschijnen? Dat beloofde niet veel goeds voor mijn achterkant waar de broek zich strak over mijn billetjes spande.

Focus! Het enige dat telt is de jurk. Ik nam me voor niet op de aanwezige personen - allemaal vrouwen - in de winkel te letten en fixeerde mijn blik op de kledingrekken. Gelukkig vond ik al snel een mooie jurk die bestemd leek voor mij. Zwart, elegant maar ook uitdagend, de snit zou mijn slanke lijnen mooi uit laten komen hoopte ik.

Voor de zekerheid pakte ik twee maten uit het rek, dat zou een extra bezoek aan het pashokje besparen. Terwijl ik op de paskamers afliep zag ik uit mijn ooghoek hoe een verkoopster mij quasi ongeïnteresseerd gadesloeg. Snel stapte ik een hokje binnen en schoof het gordijn dicht. 

Binnen begon ik me uit te kleden. Ik ging zoveel mogelijk tegen de muur aan staan zodat niet iedereen gelijk mijn heren sportschoenen en sokken onder het gordijn door zou zien. Toen ik mijn broek naar beneden trok, streek ik even over het heerlijk zachte satijnen slipje. Het vochtige plekje aan de voorkant verraadde mij - de vernedering bezorgde mij niet alleen ongemak maar ook opwinding.

Maatje M paste als gegoten. Ik draaide mij heen en weer voor de spiegel en zag tot mijn genoegen dat de jurk mijn lichaam inderdaad mooi accentueerde. Bovendien was de bovenkant precies dekkend genoeg zodat mijn borsten hieronder verborgen zouden blijven. Voor de zekerheid paste ik ook de grotere maat, maar ik zag al gelijk dat die minder mooi stond. 

Nog een keer trok ik de eerste jurk aan en bekeek deze nog een keer uitgebreid. Was de rits mooi verwerkt? Waren er detail die mij stoorden? Nee, de jurk bleef ook bij nadere studie overeind. Gelukkig maar - zo hoefde ik de gang naar de paskamers niet te herhalen.

Zorgvuldig bevestigde ik de jurken weer op de hangers en kleedde mij aan. De verkoopster die mij eerder nog had achterna gekeken stond nu bij de kassa. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was nam zij de jurk van mij aan. 'Was alles naar wens?' 'Ja' stamelde ik verrast  voordat ik mij hervatte. Ik keek haar recht in haar ogen aan en beantwoorde haar blik met een glimlach. Haar gezicht werd warm en vriendelijk 'Veel plezier ervan.' 

Tijd voor de tweede opdracht: bijpassende schoenen. In de buurt van Foxy Lady was een schoenenzaak van een keten waar alle schoenendozen gewoon in de winkel liggen zodat je de passende maat zelf kan pakken. Zelfverzekerd liep ik de winkel in. Het kon me nu eigenlijk niet meer zoveel schelen wat iedereen zou denken. De aankoop van de jurk hielp duidelijk bij het verleggen van mijn schaamtegrens.

Ik koos een paar schoenen van zwart lak, uiteraard met naaldhakken. De schoenen stonden gelukkig in een rustig deel van de winkel. Ik pakte de een paar wegwerp voetkousjes zie je moest aantrekken om de schoenen te passen. Ik ging op een krukje zitten en trok mijn schoenen en sokken uit. Daarna deed ik de kousjes aan mijn voeten en stapte in de pumps. Ze zaten een klein beetje strak, precies zoals ik het graag heb.

Ik stond op en maakte een paar passen. Hmm, heerlijk dat ietwat ongemakkelijke gevoel dat lopen op de hakken mij gaf. Ik ging weer zitten om mijn gewone schoenen weer aan te trekken. Zonder mij zorgen te maken of iemand naar mij keek liep ik met de schoenendoos naar de kassa om mijn nieuwe aanwinst af te rekenen.

Opgelucht stapte ik de winkelstraat in. Ik griste de telefoon uit mijn broek en stuurde snel een bericht naar Hem. Missie geslaagd. Even dacht ik erover om mezelf te belonen met een nieuw setje spannend ondergoed. Maar ik besloot om toch maar gelijk naar de auto terug te lopen.

Ik had mijn parkeerplek bijna bereikt toen de telefoon in mijn broekzak begon te trillen. Hij was het! 'Hallo, Sir?' Zonder mij te groeten kwam hij gelijk ter zake. 'Je gaat nu knielen terwijl ik met je praat.' Ik schrok van Zijn woorden. 'Maar ik ben nog in het centrum met allemaal mensen om mij heen Sir.' Zijn reactie was kort: 'Uiteraard Jasmijn.' 

Het duurde even tot de betekenis van Zijn woorden tot mij doordrong. 'Ja, Sir.' De woorden kwamen zacht en met moeite. 'Ik hoor je niet goed sletje.' Ik voelde het schaamrood naar mijn wangen stijgen. 'Ja, Sir' herhaalde ik, veel te hard om onopgemerkt te blijven. Ik zakte door mijn knieën. Gelukkig had ik nog wel de gewaarwording om op mijn tas te knielen zodat de witte broek niet gelijk vies zou worden.

Diep vernederd luisterde ik naar zijn woorden. Nu was er geen twijfel meer - iedereen merkte mij op. Maar was kon ik doen anders dan luisteren naar Zijn stem, Zijn woorden die mij instructies gaven voor onze volgende afspraak.