Ik trek wel vaker een panty aan onder mijn spijkerbroek. Ik zoek wanneer ik als man gekleed ben, net een paar van de grenzen op, die mij dan toch een lekker gevoel geven. Voor spijkerbroeken kies ik bij voorkeur een beetje een stretch model. Lekker strak omsluitend. Dan een strak pantybroekje eronder, waardoor mijn kruis er best vrouwelijk uitziet. Ik let er dan ook een beetje op dat de lengte niet te lang is, zodat bij het dragen van een panty, dat voor de goede kijker net zichtbaar is. Meestal met een paar sportieve schoenen, is het allemaal net te doen, maar voor mijn gevoel dan toch wel vrouwelijker dan een man normaal zou doen. Vaak ook een bh, lekker strak gevoel. En als man gekleed, voel ik me dat toch een stuk fijner met die verschillende vrouwelijke ‘componenten. Dit keer nam ik iets meer risico door een zwarte glanspanty aan te trekken, absoluut niet te dik, dus duidelijk genoeg om te zien dat het geen gewone zwarte sokken waren.

Ik stond in de rij bij de supermarkt om een paar dagelijkse boodschappen af te rekenen. Er stond een vrouw achter me en ze raakte mijn hiel net met haar winkelwagentje aan. ’Sorry meneer, ik heb u toch geen pijn gedaan?”, vroeg ze belangstellend, kijkend naar mijn voet. Ik zei, terwijl ik ook even naar mijn enkel keek, dat er niets aan de hand was. Ik tilde als het ware mijn voet even op om te kijken of de ‘aanrijding’ niet had geresulteerd in een ladder in mijn panty, maar dat was niet het geval. De vrouw glimlachte vriendelijk en ik rekende mijn boodschappen af.

Ik liep met mijn boodschappen naar buiten en was onderweg naar mijn auto. Ik kwam nog een paar kennissen tegen met wie ik slechts kort een praatje maakt. Eigenlijk niets vreemds, niets raars, de gewone dagelijkse dingen. Soms heb ik er zelfs al helemaal geen erg meer in dat ik mezelf had voorzien van ‘vrouwelijke componenten’. Ik kwam bij mijn auto en toevallig stond de vrouw uit de supermarkt naast mij geparkeerd, ze kwam net aanlopen met haar winkelwagentje. Ze lachte wederom vriendelijk en zei: "Weet je wel zeker dat je geen ladder hebt, anders krijg je van je van mijn een nieuwe panty, of draag je kousen?” Ik moest heel even herstellen van deze onverwachte vraag, maar zei snel: “Nee hoor mevrouw, niets aan de hand hoor, mijn panty is nog heel.” Ze keek me aan en zei: “Je viel me al op in de winkel, ik val een beetje op mannen met vrouwelijke trekjes.” Ik keek haar aan en wist slechts te zeggen: “Leuk, dank u wel hoor.” Ze vervolgde: “Ik heb nog wel een paar leuke dingetjes voor je hoor, als je dat zou willen. Maar ik heb nu haast, ik zie je nog wel eens hier. Toch?” Voordat ik kon antwoorden, zat ze al in haar auto en reed weg. Het leek erop alsof ze nog een knipoog gaf, maar dat wist ik niet zeker. Het kon ook mijn verbeelding zijn geweest, want ik voelde de opwinding in mijn kruis.

Er gingen een paar weken voorbij, ik was de ontmoeting eigenlijk al een beetje vergeten, toen ik dacht dat ik haar in de supermarkt zag lopen. Ik wist het niet zeker, dus zocht ik een manier om dat te testen. Ik zorgde ervoor dat ik voor haar kwam te lopen. Ik had die dag een zwarte strakke spijkerbroek aan, een huidkleurige panty met lycra glans en sportieve schoenen. Dus wederom opvallend genoeg. Ik aarzelde een beetje om haar expres te laten passeren en ze was inderdaad de vrouw die ik eerder tegen was gekomen. Ze zei meteen: “Je deed dit zeker expres he, om me even je panty te laten zien?” Ik moest lachen en zei: “Leuk u weer te zien, na onze eerste ontmoeting heb ik nog lang nagedacht over hetgeen u tegen me zei.” Zij zei: “Ik heet Caroline en dat ‘u’ bevalt me wel, als je begrijpt wat ik bedoel.” Ik aarzelde even, maar herstelde snel: “Ik ben netjes opgevoed, dus ik zeg altijd ‘u’ tegen ‘vreemde’ mensen.” Ze moest lachen en vroeg: “Vreemd? Inmiddels denk ik dat ik meer van je weet dan je denkt. Ik maak mijn boodschappen af, ik zie je straks wel op het parkeerterrein, dan praten we verder.”

Voordat ik er erg in had, liep ze verder met haar winkelwagen. Ook ik deed mijn boodschappen, maar wel met spanning in mijn kruis. Ik maakte haast, want ik was benieuwd naar de ontmoeting op het parkeerterrein. Nadat ik de boodschappen had betaald, ging ik op zoek naar haar auto. Ik kon haar auto niet vinden. Ik kon me vaag herinneren wat voor auto het was en welke kleur deze had, maar wist natuurlijk geen kenteken. Ik liep maar wat te dwalen over het gehele parkeerterrein. Iemand vroeg nog: “Ben je je auto kwijt?” ik moest lachen en mompelde wat. In de verte hoorde ik plotseling een claxon. In een impuls dacht ik dat die claxon misschien wel een seintje was.

Ik herkende haar auto, ze zat er al in en wenkte me om in te stappen. Ik vond het wel wat vreemd, maar goed, de spanning in mijn kruis overtuigde me. Ik stapte in en stelde me voor als Peter, zij had zich al eerder voorgesteld als Caroline. Ze lachte me uit en zei: “Serieus? Je hebt vast wel een meisjesnaam voor jezelf….” Ik aarzelde even en zei: “Ja, dat is waar, als ik me vrouwelijk voel ben ik Saskia.” Ze knikte instemmend en zei dat ze het leuk vond om mij te ontmoeten. “Weer je Saskia, ik heb wel iets met vrouwelijk mannen.” Ze twijfelde een beetje, maar herstelde snel: “Ik heb jarenlang een vriend gehad, die ik graag in die richting wilde stimuleren. Dat leek aanvankelijk best wel leuk, maar hij had er minder mee dan ik hoopte. Ik heb nu een  relatie met een vrouw, maar ik mis nog altijd de spanning om een man zodanig om te kleden en te stimuleren in het ‘vrouwtje spelen’.” Ik knikte, maar zei niets. Ze keek me aan en vroeg: “Zou jij dat willen? Zo af en toe natuurlijk en passend binnen je gewone leven.” Ik aarzelde enorm, deze vreemde vrouw bood mij aan mijn vrouwelijkheid verder te ontwikkelen. Ik zei: “Tsja, weet niet, klinkt heel aantrekkelijk, maar we kennen elkaar niet. Ik moet er even over nadenken, ook hoe dat praktisch dan allemaal moet.”

Ze keek me aan en zei: “Saskia, dat snap ik hoor, maar ik zou het leuk vinden om je bijvoorbeeld twee keer per maand te ontmoeten. Dat mag bij mij thuis, buiten mag ook, als je dat wilt, en dan ben je gewoon mijn vriendin. We kunnen dan van alles doen, maar ik bepaal het. En misschien doet mijn vriendin ook wel eens mee, zij weet dat ik deze fetisj heb en vindt het af en toe leuk om mee te spelen. Heb je een vrouw?” Ik antwoordde bevestigend en zei dat mijn vrouw van alles op de hoogte is, maar dat zij geen rol op dat gebied in mijn leven kan en wil spelen. Maar dat ik wel mijn gang mag gaan. “Nou, dan tref je het Saskia, realiseer je je dat wel?” Ik knikte, maar dat was niet voldoende. “Geef eens netjes antwoord Saskia.” Ik zei meteen: “Ja, mevrouw dat realiseer ik me heel goed.” “Goed zo meisje, als je bij mij Saskia bent, spreek je me aan met Mevrouw, is dat begrepen?” “Ja mevrouw”, zei ik snel.

“Geef me je 06 nummer, dan stuur ik je een berichtje om tijd en plaats af te stemmen. OK?” Ik aarzelde nauwelijks meer, Caroline gaf me voldoende vertrouwen. Nadat ze het nummer had ingevoerd, zei ze: “Ik moet nu gaan, prettige dag verder, je hoort wel van me.” Ik zei netjes: “Dank u wel Mevrouw.” Vervolgens stapte ik uit en zij reed weg. Daar stond ik dan, ik had een afspraak gemaakt met nog steeds een wildvreemde vrouw, die mijn vrouwelijkheid een keer of twee per maand zou stimuleren. Ik had geen idee wanneer de eerste date zou zijn en wat er zou gaan gebeuren.

Wordt vervolgd.