Positionering als trava

Geplaatst door: jeanette-van-damme op 24-08-20

Als reactie op enkele reacties die ik kreeg op mijn verhaaltje van gister :) Zó ervaren ben ik niet hoor. Ik date (pas) vanaf mijn 40e als bottomgay, in het begin ook wel eens als trava, maar dat is na een aantal jaren een beetje in het slop geraakt - vanwege de hele organisatie eromheen. Sowieso kon/kan ik vanwege de manier waarop ik mijn leven heb ingericht, en mezelf hopeloos steeds meer heb vastgelegd in onderling nauw verbonden druk werk en privé al nauwelijks daten. En dan heb ik het nog niet eens over de corona lockdown en het noodgedwongen thuiswerken - waardoor ieder zakelijk alibi om eens een paar uur van de radar te verdwijnen praktisch onmogelijk is geworden. Nu zo tegen met 63e wordt de drang om als vrouw te daten langzamerhand niet meer te weerstaan en probeer ik dat actief naar voren te laten komen. Mijn ervaring is dat als je zelf niks organiseert qua date, er in de praktijk erg weinig van terecht komt. Er zijn maar weinig tops/dominanten - met een voldoende of volledige match - die kunnen ontvangen op de momenten dat het mij uitkomt, dus eigen initiatief (datum, plaats) en duidelijke positionering en actieve promotie (qua profiel, foto's, filmpjes) is de enige weg naar méér genot en ervaring.

Daarbij is het handig dat je op mijn leeftijd een niche kiest waarin je niet teveel concurrentie hebt van jonge, exotische natuurlijke schoonheden. Die heb ik gevonden in de combi van truttig/classy i.c.m. hoerig i.c.m. redelijk pervers/no limits.

Tja, mannen/dominanten/Mrs. die gescheiden zijn, of een zeer slechte relatie, of sowieso alleen - zijn de best mogelijke doelgroep, en het zou voor mij ook het beste zijn als ik zelf ook in die groep zat. Maar omdat ik (zeer) gelukkig ben getrouwd (ook seksueel), met een vrouw die ik kapot/ongelukkig zou maken wanneer ik naar buiten zou treden als Jeanette - laat ik het zoals het is. Ook in mijn werk als ondernemer kan ik mijn toekomst op mijn buik schrijven wanneer ik uit de kast kom. Zo is Nederland, zo is de wereld en het zal nog 100 jaar duren voordat gender fluency ook zodanig is geaccepteerd dat mannen in vrouwenkleding (gay of hetero) geen enkele vraag, bevreemding of discussie meer oproepen. C'est la vie, en ik kan ermee leven, ga niet klagen of de barricaden op. Ik voel ne niet gediscrimineerd of uitgesloten en hoef ook niet zo nodig een letter aan het alfabet toe te voegen om mijn specifieke groepje te profileren (gebonden oudere man, in de kast, bottom gay en dame-sissy-slet, maso-light, pervers-light, onderdanig/koppig en exhibitionistisch). Ik weet dat er zeer velen zijn zoals ik, ik herken mijn verhaal voortdurend bij vele "zusjes".

Als behoorlijk truttige maar onderhuids zeer geile en hoerige trava voel ik me op mijn plaats en gelukkig en mijn identiteit als man verdwijnt steeds meer naar de achtergrond - mijn "man zijn" begint een rol te worden voor de buitenwereld (daar waar het eerst andersom was). Als man durf ik me ook publiek steeds verwijfder te gedragen.

Maar for the sake of huwelijk, familie en werk dan toch nog maar Jeanette als second life, want daarmee kan ik de nodige sjeu aan mijn heteroleven geven, zodanig dat ik het allemaal kan volhouden.

XXX Jeanette