De gevolgen van een saaie vrijdagmiddagborrel

Geplaatst door: travsaskia op 30-08-21

Het was vrijdagmiddag, het werk zat er bijna op, alleen nog een snelle vrijdagmiddagborrel bij een zakelijk relatie. Eigenlijk had ik er niet zo heel veel zin in. Het zou pas om half vijf beginnen en doorgaans wil ik dan eigenlijk al thuis zijn. Maar ik had het nu eenmaal beloofd.

Ik stapte in mijn auto en reed naar het adres van het bedrijf. Ik zag dat er kennelijk meer mensen waren uitgenodigd terwijl ik naar de entree liep. In de hal van het bedrijf stond een beachvlag met daarop de tekst ‘vrijdagmiddagborrel relaties op de 8e verdieping’. Ik stapte gelijktijdig met een vrouw de lift in en zij drukte op 8. “Ook naar de vrijdagmiddagborrel?”, vroeg ik terloops. Ze keek afwijzend naar me en zei slechts: “Ja, jij ook zeker, gezien het feit dat je niet naar een andere verdieping gaat.” Ik knikte maar, want erg vriendelijk kwam haar reactie niet over.

Eenmaal op 8 zag ik dat de ruimte al flink gevuld was met andere genodigden. Na wat beleefde handjes schudden om de gastheren van het bedrijf te bedanken, liep ik wat heen en weer met een glaasje wijn in mijn handen. Ik kende verder niet zo heel veel mensen, eigenlijk verveelde ik me.

Ik keek op mijn horloge en maakte de inschatting dat ik binnen een kwartier zou vertrekken. Ik zou mijn glas wijn opdrinken en dan lekker naar huis.

Ik stond ergens in een hoek naar buiten te kijken, het uitzicht was fraai over Den Haag. “Geniet je van je wijntje?”. Ik keek naar rechts en zag de vrouw uit de lift naast mij staan. Ik reageerde slechts met: “Ja, dank U, U ook?”. Ze zei niets, maar bleef wel staan. Ik vroeg me af waarom ze dat deed, de paar zinnen die we uitwisselden waren nou niet bepaald uitnodigend.

Ik was die middag casual gekleed. Eigenlijk niets bijzonders en dus ook niet echt vrouwelijk, alhoewel ik meestal in plaats van sokken, wel glimmende panty’s draag, maar dat zou onder mijn spijkerbroek nauwelijks kunnen opvallen. Het overhemd dat ik die middag droeg was ook niet echt vrouwelijk, althans dat zou niemand echt opvallen dacht ik, maar was wel een overhemd dat ik in een vrouwen kledingzaak had gekocht. Ik wist niet of het een merk alleen voor vrouwen was, maar tegenwoordig laten kledingmerken wel vaker een label achter aan bijvoorbeeld de zijkant van een shirt, blouse of hemd. Ik had er nooit bij stilgestaan dat dat bij dit overhemd ook het geval was. Maar die middag schonk ik zelf helemaal geen aandacht aan mijn eigen kleding. Ik was het inmiddels zo gewend om me soms subtiel vrouwelijk te kleden, dat ik in de aanwezigheid van een vrouw eigenlijk nauwelijks oplette of ik iets van mezelf zou verraden. Maar dat gebeurde dus wel.

“Leuke blouse heb je aan.” Dat triggerde me ineens, deze vrouw had dus door dat ik een vrouwenblouse aan had. Ik reageerde nog steeds een beetje ongeïnteresseerd en knikte slechts met een zuinig glimlachje. Ze gaf ineens haar visitekaartje en zei: ‘Mocht je interesse hebben.” Ik pakte het kaartje aan en was een beetje verbaasd over het woord ‘interesse’. Ik zei slechts: “Interesse?” Ze keek met streng aan en snauwde bijna: “Je bekijkt het maar.” Ze vertrok zonder een woord te zeggen en ik stopte het kaartje weg, zonder er verder aandacht aan te schenken. Ik dronk mijn glas wijn op en vertrok.

In de auto keek ik nog heel even naar het kaartje. Het was eigenlijk een vreemd kaartje, geen bedrijfsnaam, een puur persoonlijk kaartje dus, met alleen een 06 nummer en geen adres. Maar het had verder wel een zakelijke uitstraling, wel stond er als functie ‘lifestyle coach’ bij.

Eenmaal thuis was ik blij dat het weekend was. Ik schonk een glas wijn in en mijn vrouw was met het eten bezig. “Ga je je nog omkleden schat?” Dat was op vrijdag doorgaans wel de gewoonte, maar ik was eigenlijk een beetje moe. “Ik heb wat leuks voor je neergelegd hoor, maar het hoeft natuurlijk niet.” Ik liep naar haar toe in de keuken en zei: “Dat is lief van je, misschien straks, maar ik ben nu een beetje moe.”

“Heb je nog wat leuks meegemaakt tijdens die borrel?” Ik zei dat er niet zo heel veel aan was en dat een vrouw nogal kortaf deed, maar dat ze wel had gezien dat ik kennelijk een vrouwen blouse aan had. Mijn vrouw glimlachte en zei: “Sommige vrouwen hebben daar een neus voor hoor, dus pas wel op dat je het niet te gek maakt met je kleding overdag.” Ik zei dat ik er eigenlijk helemaal geen erg in had omdat ik al zo gewend was aan vrouwelijke componenten van mijn kleding, hoe subtiel dan ook.

Mijn autosleutel en het visitekaartje lagen op de tafel. Toen mijn vrouw tijdens het afruimen van de tafel na het eten het kaartje zag zei ze: “Lifestyle coach, haha, daar kan je alle kanten mee uit. Waarom bel je haar niet?” Ik was een beetje verbaasd, waarom zou ik dat doen. Ze was al helemaal niet aardig. Ik zei: “Ik denk het niet, deze vrouw triggerde me echt niet hoor.”

Mijn vrouw is heel lief en meegaand, zeker ook met mijn vrouwelijkheid. Ze weet dat ik graag kennis zou maken met een dominante vrouw, die mijn vrouwelijkheid verder zou willen ontwikkelen en dat dan onder gepaste dwang. Ze legt zo nu en dan wat kleding voor me neer, zodat ik me vrij en openlijk vrouwelijk thuis kan en mag omkleden, maar streng is ze helemaal niet. Als ik, zoals vandaag’ een beetje moe ben en me dus eigenlijk niet wil omkleden, vindt ze het ook prima.

We dronken na het eten nog een glas wijn, toen ze zei: “Joh, bel haar gewoon op en zet het geluid op de speaker, ik ben eigenlijk wel benieuwd.” Ik keek haar wederom verbaasd aan. Ze zei vervolgens: “Ik ken je wensen op dit gebied, waarom zou je het risico niet nemen. Jullie kennen haar niet, dus als het telefoongesprek tot niets leidt, is er geen man overboord.” Ze lachte erbij, en zei: “Of moet ik zeggen dat er dan geen vrouw overboord is?” Ze plaagde me soms met mijn vrouwelijkheid, maar dat kon ik wel hebben, ze was op dit gebied zo lief voor me, en zei ook vaak dat de kleding die ik dan droeg, zo leuk stond.

Ik zuchtte en zei uiteindelijk: “Nou ja, goed dan, omdat jij het kennelijk zo graag wilt.” Ik pakte het kaartje en toetste het nummer in. Het duurde lang voordat ze oppakte en ze zei slechts: “Ja….”

Mijn vrouw stootte me aan, omdat ik niet zo snel reageerde. Ik zei uiteindelijk: “We kwamen elkaar vanmiddag tegen en ik kreeg je kaartje.” Meer wist ik niet te zeggen, maar ze reageerde meteen met: “O ja, dat ventje met die fetisj voor vrouwenkleding.” Wederom was ik zeer verbaasd. Fetisj? Was dat haar gedachte?

“Wat is je e-mail adres? Dan stuur ik je instructies, die je moet ondertekenen. Doe dat binnen een uur.” Ik twijfelde even maar mijn vrouw knikte. Ik gaf het adres en wilde nog wat zeggen, maar ze hing meteen op.

Mijn vrouw zei: “Jeetje Peter, dit wordt leuk voor je hoor, pak je tablet en wacht op je mail. Ik ben zo benieuwd.” Ik keek haar aan, het leek voor haar wel spannender dan voor mij. Na een paar minuten kwam de e-mail al binnen. Ik wist niet wat ik zag……

Slavin,

Mocht je een relatie hebben, dan ondertekenen jullie beiden bijgaand contract, want ik wil geen onderlinge geheimen en gedoe. Het hoe en waarom leg ik je uit. Als je tekent (en je eventuele partner ook), dan word je door mij onder dwang verder begeleid in het ontwikkelen van je vrouwelijkheid. Ik zag vanmiddag je bewust gekozen blouse en je glimmende panty was mij ook niet ontgaan. Daaruit maakte ik op dat je je dus kennelijk graag vrouwelijk kleedt. Als dat klopt, ga je aan de volgende lijst van voorwaarden voldoen:

• je draagt alleen nog maar vrouwelijk kleding, dus ook je jeans worden vrouwenjeans
• je draagt altijd lingerie
• je hebt altijd een vrouwenluchtje op (eventueel van je vrouw)
• je hebt altijd een voorraad kleding in je auto liggen, rokjes, leggings, catsuits etc. etc. inclusief laarsjes
• je bent ALTIJD bereid opdrachten uit te voeren (in overleg met je vrouw ook in het weekend)
• als je niet voldoet aan een opdracht, krijg je één herkansing, anders wordt het contract verbroken en betaal je een boete van 500 euro
• als je geen 500 euro kunt betalen, word je een weekend in volledige isolatie in een zentai pak opgesloten in een lichtdichte slavinnenkamer bij mij thuis en bespreken we eventueel nieuwe contractvoorwaarden.

Zet hieronder je handtekening (en ook die van je vrouw) en stuur het binnen een uurtje terug.

Meesteres Chyntia

Ik liet de mail door mijn vrouw lezen. Ik zag haar ogen rollen van verbazing, maar volgens mij ook van pret. “Nou, wat ga je doen,” vroeg ze nieuwsgierig. “Tsja, ik weet het niet hoor, dit heeft nogal wat impact, altijd te moeten voldoen aan haar eisen. Hoe moet dat met mijn werk en in de weekenden dan?” Mijn vrouw keek me aan en zei: “Joh, als het niet lukt dan ben je er voor 500 euro of in 1 weekend vanaf. Weet je dat je nog naar een commercieel Meesters ging? Dat kostte je voor al die keren heel wat meer geld. Nu is het hooguit eenmalig. Of je offert je een weekendje op en dan heb je een herkansing. Ik zou het doen.”

Ik wist niet wat ik hoorde. Mijn vrouw leent me zomaar uit aan een Meesteres. “Echt schat, ik weet dat je het graag zou doen, al uit je nu je twijfels, zou ik ook hebben hoor. Maar weet dat ik je steun en dat moet je toch gerust stellen.” Ik zei: “Wat ben je toch een lieverd, zoveel begrip en dan dit ook nog goedvinden. Je bent de liefste vrouw ter wereld.” “Als je dat maar weet, je mag van mij alles doen, als je je trouw aan mij maar wel blijft beloven.”

Ik gaf haar een dikke zoen, die tongend werd beantwoord, ze zei: “We gaan het dan vanavond lekker in bed samen vieren, jij lekker vrouwelijk gekleed, als twee lesbische vrouwen gaan we dan lekker lol maken.” Ik wist dat mijn vrouw mijn vrouwelijkheid op zichzelf wel leuk vond, omdat ze zelf wel bisexuele gevoelens had. Ze had wel toegegeven dat ze met een vrouw zou willen spelen, maar ze zei dat ze genoegen zou nemen met mij in vrouwelijke mijn rol met ‘iets extra’s’.

Binnenkort het vervolg…..