Winkelen

Geplaatst door: classic-lady op 24-02-22

Stil genietend zit ik strak voor me uit te staren in de luxe auto van Karin. Enkele ogenblikken geleden zijn we vertrokken vanuit Laren met een onbekende bestemming. Gelukkig mocht ik mijn lange mantel nog aantrekken over de korte leren rok en de donkerrode blouse. Zo gekleed ben ik nog nooit in het openbaar verschenen, zeker niet zo midden op de dag. Echter, ik voel me vreselijk opgewonden en het feit dat Karin bij me is geeft me in ieder geval wat vertrouwen voor de dingen die komen gaan. Ze straalt een zekere rust en een grote zelfverzekerdheid uit gecombineerd met een houding van, ‘wie doet met wat.’ Omzichtig draai ik mijn hoofd in haar richting en bestudeer haar onopvallend. Ondanks haar hoge hakken bestuurt ze de auto met opvallend gemak en snijdt ze vlot door het drukke verkeer. Voorzichtig begin ik wat meer om me heen te kijken en ik bemerk dat niemand het in de gaten heeft, dat ik wat verberg onder mijn leren rok. Waarom zouden ze ook, vraag ik mezelf af. Tenslotte heb ik die gedachten ook nog nooit gehad als ik in mijn gewone leven over de weg rijdt. Kortom wie zou wat moeten vermoeden.

‘Alles goed met je !?,’ vraagt Karin opeens, ‘je bent zo stil.’

‘Ja hoor, Mevrouw, ik moet alleen nog wat wennen aan de situatie,’

‘Hmmmm, dat is begrijpelijk, maar je hebt daarvoor niet zolang meer, het laatste stukje van deze rit gaan we namelijk met de trein,’ zegt ze ,’parkeren in Amsterdam is namelijk zo’n drama.’

Mijn adem stokt in mijn keel en ik kijk haar aan. ‘Meent u dat?’

Karin knikt, ‘Ja hoor, je ziet er prima uit, dus dat is geen probleem en ik vind het wel een geil idee om met je in de trein te zitten.’

Stil staar ik voor me uit en verschillende gedachten flitsen door mijn hoofd. Ik word heen en weer geslingerd tussen een lang gekoesterd verlangen en het idee, dat ik wel gek lijk. Echter het verlangen en de opwinding winnen het en ik besluit om mijn lot volledig in de handen van Karin te leggen. Als zij het geen probleem vindt, waarom ik dan wel ? Tien minuten later draaien we de parkeerplaats op nabij Amsterdam Duivendrecht en parkeert Karin de auto in een rustige hoek.

‘Kom op, lieverd, uitstappen.’ zegt ze

Mijn hart klopt in mijn keel als ik de deur open en mijn hak op het beton zet, mijn mantel valt open, de leren rok schuift op tot aan mijn jarretels en ik heb het idee dat de hele wereld me ziet. Vlug stap ik uit, fatsoeneer mijn rok en mantel en sluit het portier. Karin sluit de auto af, geeft me een arm en gezamenlijk lopen we in de richting van het stationsgebouw. Gelukkig heeft de NS hier alleen automaten staan en hoeven we niet meer naar het loket voor een kaartje. Karin koopt twee retourtjes en gearmd lopen we in de richting van het perron. Ik merk dat Karin haar leren rok en hoge laarzen behoorlijk de aandacht trekken en mijn hart gaat zo mogelijk nog harder kloppen. We lopen het hele perron af naar de wat rustige kop en wachten daar op de trein. Gelukkig arriveert de trein al naar enkele minuten en ik stap opgelucht in, waarom weet ik niet, maar het lijkt me toch iets meer besloten dan het open perron. De eerste klas is gelukkig rustig en we vinden twee vrije plaatsen, ik schuif gauw op de plek naast het raam en Karin komt naast me zitten. De plaatsen tegenover ons zijn gelukkig vrij, dus we zitten redelijk besloten. Ik kijk naar buiten en voel me vreselijk opgelaten, daarentegen voel ik me ook verschrikkelijk opgewonden en voel ik mijn klit hard worden in mijn rubberen slip. Karin schuift tegen me aan en legt een hand op mijn dijbeen.

‘Geniet ervan Carla,’ zegt ze, ’je ziet er heerlijk uit.’ Ik draai mijn hoofd naar haar toe en knik, het voelt ook heerlijk, dat moet ik toegeven.

‘Knoop je jas maar los, dan kan iedereen zien wat voor moois je eronder aan hebt,’

Een voor een haal ik de knopen los, maar durf de jas nog niet open te slaan.

‘Benen over elkaar, meisje,’ gebiedt Karin, ’ik wil dat je er netjes bijzit.’

Ik sla mijn linkerbeen over mijn rechter, mijn mantel valt half open en de leren rok schuift op tot aan de mooie bovenrand van mijn kousen. Ik probeer hem wat naar beneden te trekken, maar verder dan net over de jarretels wil niet lukken. Karin haar hand blijft bezitterig op mijn been liggen. Gelukkig blijft mijn klit mooi verborgen, door de situatie voel ik hem inmiddels hard in mijn slip kloppen. Nog twee haltes tot Amsterdam Centraal, tenminste ik neem aan dat we daar uitstappen. Karin heeft me nog niets verteld over de uiteindelijke bestemming. De trein arriveert bij het station Amstel en het wordt drukker, ik blijf strak naar buiten kijken, maar uit mijn ooghoek zie ik een wat oudere man onze kant op komen. Hij zal toch niet, ja hoor, hij ziet de twee vrije plaatsen tegenover ons en gaat zitten. Nu heb ik  het helemaal niet meer van de zenuwen, zeker niet nadat Karin hem nog vriendelijk ‘Goedemiddag’ toewenst. De man knikt ons vriendelijk toe en ik voel zijn ogen over mijn lichaam glijden, hij moet het wel door hebben en ik voel dat ik begin te kleuren achter mijn oren. Karin schuift wat dichter tegen me aan en terwijl haar ene hand op mijn dijbeen blijft liggen, voel ik haar andere hand over mijn middel richting mijn rechterborst glijden. Ze pakt hem vol beet en masseert hem zachtjes. Ik voel haar adem en lippen naar mijn oor bewegen, ‘Hmmm, Carla, ik krijg gewoon zin in je, je bent zo’n gehoorzaam sletje,’ fluistert ze in mij oor.  Ik kleur nog harder en weet me even geen raad. De man tegenover ons weet niet wat hij ziet, ik draai mijn gezicht naar hem en kijk hem ineens vol aan. Hij slaat onmiddellijk zijn ogen neer en ineens voel ik me zo machtig en vol vertrouwen, blijkbaar kan Carla elke test doorstaan, zelfs in het openbaar.

Inmiddels naderen we Amsterdam Centraal en Karin vertelt me dat we hier uitstappen. Gelukkig, ik wil wel weg uit de benauwde trein en wil weer even tot mezelf komen, na deze eerste ervaring. Karin stapt op, pakt mijn hand. ‘Kom op Carla,’ zegt ze, ’we hebben nog wel het een en ander te doen en knoop je jas dicht.’ Ik sta op, kijk de man nog een keer aan en schuif uitdagend met mijn, in de leren rok gehulde, kruis zo dicht mogelijk langs zijn gezicht. Terwijl we de trein verlaten voel ik dat hij ons nakijkt. 

Karin geeft me weer een arm, ’hoe voel je je,?’ vraagt ze en kijkt me onderzoekend aan.

‘Heerlijk, Karin, aan een kant vreselijk opgewonden, maar ook heerlijk relaxed,’ zeg ik zachtjes tegen haar. Mijn stem verraad me zeker.

‘Fantastisch, lieverd, ik ook en ik mag wel zeggen dat ik zo nat ben dat ik haast loop te druipen,’ glimlacht ze. ‘Dus ik moet even naar het toilet en jij gaat mee.’

We lopen door de lange hal op weg naar het toilet, bijna wil ik automatisch bij de heren naar binnen, maar gelukkig trekt Karin me mee naar de damesafdeling. Gelukkig is daar niemand. ‘Wacht jij hier maar even, lieverd, dan maak ik mezelf even schoon,’ en ze stapt een hokje binnen. Onwennig sta ik in het was gedeelte en kijk in de spiegel, ik vind mezelf te lang op deze hakken, maar voor de rest ziet het spiegelbeeld er prima uit. Vanwege mijn harde klit is er een kleine bobbel te zien onder de leren rok en ik kan het niet nalaten om er even over te wrijven. Ik voel hem nog verder verstijven en geniet van het moment.

‘Zo, sletje, sta je jezelf even te verwennen,?’ hoor ik ineens achter me.

Ik had niet gehoord dat Karin klaar was en ze inmiddels achter me stond. Ze slaat haar armen om me heen en legt haar handen op mijn harde klit. Ze knijpt er hard in en kneed hem zachtjes,

’Zo, dat is een veelbelovend klitje,’ fluistert ze in mijn oor.

Ik schrik, maar laat mijn hoofd achterover vallen op haar schouder en geniet volop van haar kundige handen. Ineens stap er iemand binnen en we schrikken allebei, zo op gingen we in ons spel, en een vrouw volgeladen met boodschappen tassen stapt binnen. Ze kijkt ons onderzoekend aan, Karin kijkt haar uitdagend aan, laat haar handen nog even rusten op mijn kruis en geeft me dan een tik op mijn billen.

‘Kom op, Carla, we hebben nog een hoop te doen. ’zegt ze en ze trekt me aan mijn hand het toilet uit.

De taxi rijdt over grachten die ik niet herken, de chauffeur zit voortdurend in zijn spiegel naar ons te kijken en ik ben er nog steeds niet helemaal gerust op. De aanwezigheid van Karin stelt me echter gerust en ik ontspan me steeds meer tijdens dit uitstapje. Vanwege mijn hakken wilde Karin niet dat we gingen lopen en ze besloot om een taxi te nemen.

Ik zit wat in gedachten naar buiten te staren, plotseling hoor ik naast me, ‘Hier sletje, dit doe je met me,’ en Karin drukt me een gekreukte, donkerpaarse string in mijn hand.

‘Het was zo nat geworden dat ik hem maar uitgetrokken heb, ’zegt ze glimlachend tegen me. Ik bloos, maar ben ook wel heel trots dat ik die uitwerking op haar heb.

‘Ruik er maar aan, dan kan je aan de geur wennen, ’zegt ze,’ je zal hem nog vaak tegenkomen, lieverd.’ Ik druk de string omzichtig tegen me neus en inhaleer diep. Een warme, zoete geur, vermengd met een heerlijke parfum, dringt mijn neus binnen. In een flits dringt het tot  me door dat het heerlijk moet zijn om deze vrouw met mijn mond te verwennen, haar geur bedwelmt me volkomen.

‘Bewaar maar, lieverd, dan heb je nog wat voor de terugweg,’ zegt ze, me onderzoekend aankijkend. Met tegenzin stop ik de string in mijn jaszak en de geur verdwijnt in mijn herinnering.

Plotseling komt de taxi tot stilstand, ’Zo dames, we zijn er,’ zegt de chauffeur terwijl hij zich omdraait. Terwijl Karin de taxi betaald, stap ik uit, nieuwsgierig kijk ik om me heen. Ik merk dat ik steeds meer in mijn rol opga en geniet van mijn Carla zijn. Inmiddels is de taxi weggereden en Karin reikt me haar arm, ’Kom, meisje, ’zegt ze,’ dan gaan we iets leuks voor je uitzoeken.’ We staan vlakbij een grote, modieuze winkel waar ik mooie jurken in de etalage zie, echter ik ontdek in de hoek ook een enkele, dijhoge laars van lak. ‘Vreemd,’ denk ik nog bij mezelf, maar voordat ik er verder aandacht aan kan besteden heeft Karin de winkeldeur al geopend, klinkt er een discreet geklingel en staan we binnen in de zaak. Onmiddellijk verschijnt er een jonge vrouw, ik schat haar eind twintig, gekleed in een donkergrijs mantelpakje en mooie pumps. Haar lange, donkerblonde haar is opgestoken en twee grote ringen in haar oren maken het geheel af.

‘Goedemiddag, dames, kan ik u van dienst zijn?,’ vraagt ze vriendelijk.

‘Ik denk het wel, ‘antwoordt Karin,’ ik ben Mevr van Duren en ik heb van de week gebeld voor een afspraak, in verband met wat nieuwe kleding voor mijn vriendin Carla.’

Ik ben compleet verbaasd, blijkbaar hadden Erik en Karin al een goed gevoel over de eerste kennismaking en hebben ze al wat voorbereidingen getroffen.

‘Inderdaad, Mevrouw, dat klopt, u heeft met mij gesproken, Ingrid,’ antwoordt de vrouw, ‘als ik het goed heb begrepen ging het om wat specifieke dienstkleding en wat accessoires?.’

‘Precies, Ingrid, dat klopt,’ hoor ik Karin antwoorden. Ik merk dat ik al helemaal niet mee doe in het gesprek en dat er gewoon over me beslist gaat worden.

‘Goed, als ik dan uw jassen mag aannemen, dan zal ik die even ophangen en dan kunnen we een etage hoger gaan, voor de wat specifiekere kleding,’ zegt Ingrid.

Ik knoop mijn lange mantel los, trek hem uit en overhandig hem aan Ingrid. Ze laat haar blik over mijn kleding glijden, die even blijft rusten op de bobbel in de rok, en complimenteert Karin met haar kledingkeuze voor haar nieuwe vriendin.

‘Dank je wel, Ingrid, het is altijd lastig om wat moois en stijlvols te vinden, voor dit type vrouwen,’ hoor ik haar zeggen. Ik zie Ingrid bedachtzaam knikken. Zou ze wat doorhebben, vraag ik mezelf af. Het moet haast wel, vooral omdat mijn harde klit nu wel heel goed zichtbaar is in mijn rok.

‘Goed, ik zal u even voorgaan, dan kunnen we het een en ander gaan passen,’ zegt Ingrid en ze loopt naar een grote trap die naar de eerste verdieping leidt. Karin geeft me een tik tegen mijn billen, ‘kom op, lieverd niet zo verlegen,’ hoor ik haar achter me zeggen,’ er is nu geen weg meer terug.’

Op de eerste verdieping zie ik onmiddellijk wat voor specifieke kleding Ingrid bedoeld, ik zie diversen rekken met jurken voor dienstmeisjes, uniformpjes, maar ook lakkleding en ik geloof dat ik zelfs wat rubber jurken en blouses kan ontdekken. Het geheel is ruim opgezet, met divers salontafels, mooie fauteuils, een paar glazen toonbanken en vier paskamers. De vloer is bedekt met strak laminaat en ik hoor mijn hakken tikken op de harde ondergrond. In de hoek zie ik ook nog twee kasten staan met diversen soorten pumps uitgestald en diversen laarzen, een grote passpiegel in de andere hoek maakt het beeld compleet.

‘Goed, Carla, zoek even een pashokje uit en kleed je uit,’ hoor ik Karin zeggen, ‘alleen je rok en blouse, uiteraard. Het korset, de kousen en hakken kan je aanhouden, dan zoek ik met Ingrid even wat voor je uit.’

Ik knik wat beduusd en loop richting de pashokjes.

‘Ik hoor je niet, lieverd,’ hoor ik Karin opnieuw zeggen.

‘Ja, Mevrouw, natuurlijk,’ breng ik met moeite uit. Waar ben ik aan begonnen, ik lijk wel gek, flitst het door me hoofd, maar gelijk denk ik ook dat ik nog nooit zo opgewonden ben geweest. Het pashokje is gelukkig ruim genoeg en ik rits de rok open en stap eruit, de blouse knoop ik verder open en beide hang ik netjes op, op het daarvoor bestemde hangertje. Een grote passpiegel toont me in vol ornaat, mijn hoge pumps, de mooie, naadnylons van Karin, de jarretels die strak over mijn billen en dijen naar het korset lopen en half daaronder mijn strakke, rubberen slip, waar mijn klit haast uit barst.

Gelukkig zit mijn make-up nog prima en ook mijn pruik zit nog mooi op zijn plaats.

‘Als je gereed ben, kom er dan maar uit, lieverd,’ hoor ik Karin door het gordijn heen zeggen. Ik haal diep adem, open het gordijn en stap de zaak binnen. Karin en Ingrid staan bij een rek met kleding te kijken en ik zie dat er op een van de toonbanken al het een en ander klaarligt.

‘Kom maar even kijken, Carla, ’zegt Karin, ’dan kunnen we wat passen.’

Met kleine passen loop ik in de richting van Karin en de verkoopster, die me nu belangstellend opneemt.

‘Ze is in ieder geval mooi ingesnoerd,’ hoor ik Ingrid zeggen, ‘dat vind ik zelf altijd de eerste stap voor onze creaties.’

‘Je hebt helemaal gelijk, Ingrid, ze moest er even aan wennen, maar inmiddels gaat het goed geloof ik, of niet, Carla?,’ zegt Jacqueline.

‘Ja, Mevrouw, het zit prima en het voelt zalig aan,’ weet ik uit te brengen terwijl ik belangstellend naar de diverse creaties kijk.

‘Goed, schat, ik wil dat je eerst deze even past,’ zegt Karin en ze reikt me een lange, strakke lakrok, met een lange split aan de achterkant, aan.

‘Loop maar even mee, Carla, ik help je wel even,’ zegt Ingrid en ze loopt in de richting van de passpiegel.

‘Gewoon erin stappen en dan omhoog trekken, geen zorgen, hij past altijd want de stof geeft wat mee, zodat hij mooi om je billen spant,’

Ik stap in de lange rok en trek hem voorzichtig omhoog over mijn kousen en jarretels, gelukkig lukt het me om te blijven staan op mijn hakken. De rok is erg lang, hij valt over mijn pumps heen, zodat je alleen het neusje nog ziet en een klein gedeelte van de hak.

‘Ga maar even rechtop staan,’ zegt Ingrid,’ dan rits ik je wel even dicht,’ terwijl ze naast me komt staan. Ingrid doet een zijkant dicht en loopt achter me langs om de andere kant ook dicht te ritsen. Hoewel ik de rok strak om mijn billen voel spannen lukt het haar toch om de ander kant ook dicht te ritsen. Met haar handen trekt ze de rok hier een daar wat op haar plaats, waarbij haar handen vol op mijn billen rusten. Aan de voorkant schikt ze rok ook nog wat en ik voel haar hand over mijn harde klit glijden.

‘Ja, dit is altijd wat lastig om te verbergen, Mevrouw,’ zegt ze, achterom naar Karin kijkend,’ maar we hebben een assortiment corrigerende slips daarvoor.’

Karin is inmiddels in een van de fauteuils gaan zitten en knikt bedachtzaam.

‘Nee hoor, Ingrid dat is niet nodig,’ hoor ik haar zeggen, ik vind het wel wat hebben, die ondeugende bobbel in haar kruis.’

Karin kijkt me aan en ik zie haar glimlachen. ‘Zo, Carla, bof jij even,’ zegt ze, terwijl ze nog even op mijn klit drukt.

Inmiddels sta ik voor de spiegel in mijn nieuwe rok, hij staat en zit super, maar ondanks de split geloof ik nooit dat ik hier in zal kunnen bewegen. De jarretels zie je echter door de lakstof heen drukken en dat vind ik zelf niet zo fraai.

‘Mevrouw, ik vind het eerlijk gezegd, niet zo’n mooi gezicht dat de jarretels te zien zijn onder het lak,’ zeg ik dan ook richting Karin.

‘Mondje dicht, Carla, jouw mening doet vanmiddag niet ter zake,’ hoor ik haar streng zeggen.

‘Ingrid, dit lijkt me een mooi moment om de knevel gelijk uit te proberen, zegt ze onmiddellijk tegen de verkoopster.

‘Natuurlijk, Mevrouw,

Met grote ogen volg ik Ingrid, die naar een van de toonbanken loopt en er een leren tuigje vanaf haalt met een grote, rode bal in het midden. Natuurlijk heb ik dit soort knevels wel eens gezien op het internet, maar ik heb er nog nooit een gedragen. Met kloppend hart zie ik dat Ingrid de riempjes losmaakt en weer naar mij komt.

‘Mondje open, Carla,’ zegt Ingrid, ’blijkbaar vind Mevr van Duren dat je dit nog nodig hebt.’

Vragend kijk ik Karin aan, maar die knikt alleen maar. Ach, wat kan het me ook schelen, voorlopig heb ik geen reden om haar te wantrouwen. Ik open mijn mond en Ingrid duwt gelijk de rode bal erin, terwijl ze twee riempjes achter mijn hoofd langs haalt. Ik voel een riempje onder mijn kin doorgaan en een y-vormig riempje gaat over mijn neus heen, over de kruin van mijn hoofd naar achteren. Terwijl ze de riempjes afstelt en aantrekt voel ik de rode bal wat verder in mijn mond drukken. Spreken is nu uitgesloten en ik adem met korte stoten door mijn neus.

‘Kalm aan, Carla,’ hoor ik Ingrid zeggen, ‘rustig door je neus ademen en geef je over aan het gevoel, het went snel, ik draag ze zelf ook wel eens.’

Mijn ademhaling wordt rustiger en ik bekijk mezelf in de spiegel, de rode bal steekt mooi af tussen mijn geverfde lippen en de riempjes accentueren mijn gezicht. Inmiddels is Karin bij ons komen staan en ik hoor haar tegen Ingrid zeggen dat ze erg tevreden is over de rok dus die kan ze sowieso inpakken.

‘Ik wil nu nog even het pakje zien wat we zojuist hebben uitgezocht, Ingrid,’ zegt ze, en daarna moeten we opschieten, ik wil op tijd thuis zijn voor mijn man.’

‘Natuurlijk, Mevrouw, ik zal het er gelijk even bijpakken,’ antwoordt Ingrid die onmiddellijk naar de toonbank loopt waarop ik al eerder diversen kledingstukken heb zijn liggen.

‘Ik zal je even losritsen, sletje, zegt Karin, terwijl ze de beide ritsen en drukknopen loshaalt. ‘Ik moet zeggen dat je er heerlijk uitziet met die knevel, lekker onderdanig en dan hebben we vanavond in ieder geval geen last van je geklets,’ voegt Karin er nog aan toe, terwijl ze naar me knipoogt.

Ik knik haar toe en bedenk dat ik me ondertussen heerlijk voel in dit spel. Aan de knevel in mijn mond ben ik al haast gewend, het strakke gevoel van het korset is zalig en mijn klit klopt hard in mijn rubberen slip. Ik stap uit de rok en Karin pakt hem van me aan. Gekleed in mijn korset wacht ik af wat Ingrid meeneemt van de toonbank. Als eerste reikt ze mee een korte, wijde, witte petticoat aan. Ook deze heb ik wel eens gezien op diversen foto’s op het internet, maar nog nooit gedragen, alhoewel ik ze wel altijd heel mooi vind.

‘Gewoon net als een rokje erin stappen en omhoog trekken,’ hoor ik Ingrid zeggen, ‘dan zorg ik dat hij op zijn plaats komt en maak ik hem vast.’

In de spiegel zie ik dat hij mooi om mijn middel past en ik voel dat Ingrid de drukknopjes vast drukt op mijn rug. Hij staat mooi wijd, maar ik vind hem erg kort, de boorden van mijn kousen zijn goed zichtbaar en je kan de jarretels ook goed zien. Ik zie Karin echter goedkeurend knikken, dus ik begrijp dat zij deze lengte heeft uitgezocht.

‘Nu dit jurkje erover heen, Carla,’ zegt Ingrid terwijl ze me een zwart jurkje van lak aangeeft.

‘Gewoon over je hoofd en dan naar beneden trekken, evenals de rok geeft het wat mee en kleed het dan mooi strak af.’

Voorzichtig doe ik jurk over mijn hoofd en steek mijn armen in de lange mouwen die strak om me heen sluiten. Ik steek mijn hoofd door de halsopening en Ingrid helpt me om het jurkje verder op zijn plaats te krijgen. Ze corrigeert hier nog wat en dan zit het jurkje perfect op zijn plaats, het wijde rokje valt mooi over de petticoat en is precies op dezelfde lengte, het lijfje is strak gesneden en de mouwen zijn mooi op lengte. De halsopening is rond en niet te groot maar mijn halsband is goed te zien en er loopt een uitsnijding richting mijn borsten, zodat ik een diep decolleté krijg.

‘Wat denkt u, Mevrouw?’ hoor ik Ingrid vragen terwijl ik in de spiegel kijk.

‘Prima, Ingrid, net wat ik in gedachten had, maar ik wil wel even het complete plaatje zien, dus met de accessoires erbij graag, antwoord Karin.

‘Natuurlijk, een momentje graag,’ en Ingrid loopt weer naar de toonbank.

Ik kijk bewonderend in de spiegel, het lakjurkje zit perfect en voelt heerlijk aan. Karin staat achter me en maakt de knevel los.

‘Denk erom, Carla,’ fluistert ze in mijn oor,’ geen tegenspraak dus meer, duidelijk!?’

‘Ja, Mevrouw,’ kan ik met mijn verkrampte mond uitbrengen, blijkbaar moet ik nog wat wennen aan de bal in mijn mond.

‘Prima, schat, voorlopig zie je er prima uit en beval je me uitstekend.’

Ingrid is inmiddels weer teruggekeerd en ze bindt me een wit lakschortje voor, ik krijg tevens een wit lakkapje op en ze geeft me een stel witte lange lakhandschoenen.

‘Alsjeblieft, Carla, ‘zegt ze,’pas maar even, ze vallen tot over de elle bogen,’

Ik trek de nauwe handschoenen aan en trek ze zover mogelijk op, volgens mij passen ze prima, niet te groot, maar gelukkig ook niet te klein zodat het gevoel uit mijn vingers verdwijnt. Opnieuw kijk ik in de spiegel en ik zie een compleet lak dienstmeisje staan, compleet met hoge pumps, gladde naadnylons waarvan de boorden net zichtbaar zijn, een mooie, witte, petticoat en het prachtige glimmende lakjurkje compleet met het schortje en het witte kapje op mijn halflange donkere haren. De handschoenen vind ik een beetje te, maar ze voelen wel lekker aan en ik durf eigenlijk geen commentaar meer te geven. Geheel in beslag genomen door het gevoel, merk ik niet dat Karin opnieuw is gaan zitten in een van de fauteuils.

‘Kom, Carla, laat me je eens even bewonderen,’ hoor ik haar zeggen.

Ik draai me met tegenzin van de spiegel af en loop met tikkende hakken in haar richting.

‘Omdraaien, meisje, laat jezelf maar eens bekijken,’

Ik draai mezelf een paar keer in de rondte en loop wat op en neer door de zaak, al mijn reserves zijn verdwenen en ik voel me heerlijk in dit mooie jurkje.

‘Prima, Ingrid, ik ben er erg tevreden over, we nemen het complete pakje, de rok en de andere artikelen die ik al had uitgezocht,’ hoor ik haar zeggen.

‘Oh ja, voor ik het vergeet, Carla?’ zegt ze, ‘ wat voor maat laarzen heb je?.’

‘Drieënveertig tot vierenveertig, Mevrouw.’

‘Prima, schat dan krijg je nog een cadeautje van me, om onze kennismaking te vieren vandaag.’

‘Ingrid, een stel van die hoge laarzen erbij, graag, je weet wel, die zwarte lakuitvoering net onder de knie met die 16 cm hak,’ hoor ik haar zeggen tegen de verkoopster.

‘Prima, Mevrouw van Duren, die zijn inderdaad erg fraai, ik hoop alleen dat uw nieuwe vriendin erop kan lopen.’

‘Dat leert ze dan maar, ik denk dat ze haar erg goed zullen staan, onder haar rok of gewoon onder een broek.’

‘Uitstekend, Mevrouw, een moment graag dan zorg ik dat alles netjes voor u wordt ingepakt.’ 

Met verbazing volg ik de conversatie tussen de beide dames, ik kom er niet echt achter of ze elkaar eerder hebben ontmoet, maar de verkoopster kijkt in ieder geval nergens van op.

‘Kom op Carla, loop niet zo te dromen, kleed je onmiddellijk uit, dan kan Ingrid het inpakken en dan kunnen we gaan,’ zegt Karin gebiedend

‘Nog een paar uur en dan verwacht ik Erik en hij vindt het niet fijn als ik te laat ben.’

‘Ja, Mevrouw,’ antwoord ik en ik schiet het pashokje in om mijn oorspronkelijke kleding aan te trekken.

Gekleed in mijn leren rok en rode blouse sta ik inmiddels weer beneden te wachten. Ingrid heeft het diensterjurkje bij me opgehaald om in te pakken. Ik heb met Karin en Erik afgesproken dat ik gewoon mijn eigen spullen zou betalen, maar zoals beloofd mochten zij uitzoeken wat ze leuk vonden, vandaar dat ik nu bij de kassa op Ingrid sta te wachten om af te rekenen. Gezellig kletsend komt ze met Karin de trap af en ik ben er nog steeds niet achter of ze elkaar nu kennen of niet. Ingrid verdwijnt achter de kassa om de bedragen in te tikken en voel een hand op mijn billen.

‘En, lieverd?’ vraagt Karin,’ bevalt het je tot nu toe?’

‘Ja. Mevrouw, ‘antwoord ik waarheidsgetrouw,’ ik vind het tot nu toe een heerlijke ervaring en vreselijk spannend.’

‘Ik ook, Carla,’ en ik voel haar hand achter in mijn nek glijden. Ze dwingt mijn hoofd in haar richting en plotseling voel ik haar lippen op de mijne. Dwingend duwt ze haar tong naar binnen en ik voel haar natte tong onderzoekend in mijn mond rondgaan.

Genieten sluit ik mijn ogen en geloof nog steeds niet dat dit mij echt overkomt. Ik beantwoord haar kus, maar plotseling voel ik haar tong terugtrekken. Met haar rechterhand knijpt ze hard in de bobbel in mijn rokje.

‘Kom op, slet,’zegt ze gebiedend,’ afrekenen want zoals je weet wil ik voor Erik thuis zijn.’

Beduusd overhandig ik Ingrid mijn creditcard om de aankopen te betalen

‘Dank je wel, Carla, het is een totaal van 745 euro en de laarzen krijg je van Mevrouw van Duren,’ knikt ze. Ik krabbel mijn handtekening op de bon en Karin overhandigd me drie grote tassen.

‘Alsjeblieft, Carla en heel veel plezier ermee.’

‘Dank je wel Ingrid en hartelijk dank voor je assistentie en begrip,’ hoor ik Carla antwoorden.

‘Het genoegen was geheel aan mijn kant, Mevrouw, ‘antwoord Ingrid,’ en ik hoop u en Carla vaker van dienst te zijn.’

‘Wie weet, Ingrid, ik heb je telefoonnummer dus ik weet je te vinden,’ glimlacht Karin.

Blozend zie ik Ingrid naar de kapstok toe lopen om onze jassen te halen, mijn jas geeft ze gewoon aan, maar het valt me op dat ze de jas voor Karin netjes open houdt.

Met een minzaam knikje trekt Karin de jas aan en vraagt of ik klaar ben voor de thuisreis.

‘Ja, Mevrouw, natuurlijk,’ antwoord ik.

‘Prima, schat, dan gaan we, je hebt nog een drukke avond voor de boeg,’ zegt ze geheimzinnig.

Ingrid opent de deur voor ons en plotseling sta ik weer buiten en hoor ik mijn eigen hakken op de stoep. Ik draag alle drie de tassen totdat Karin er een van me overneemt en me een arm neemt. Gearmd lopen we zo enige tijd door de straat op zoek naar een taxi, ik ben inmiddels al zo gewend aan het Carla zijn dat het haast niet meer opvalt.