De stoute schoenen aangetrokken 3

Geplaatst door: petizegld op 15-06-22

Enkele ogenblikken geleden zijn we vertrokken vanuit Arnhem naar een onbekende bestemming. Gelukkig mocht ik mijn lange mantel nog aantrekken over de korte leren rok en de donkerrode blouse. Zo gekleed ben ik nog nooit in het openbaar verschenen, zeker niet zo midden op de dag. Echter, ik voel me vreselijk opgewonden en het feit dat De Madam bij me is geeft me in ieder geval wat vertrouwen voor de dingen die komen gaan.

Ze straalt een zekere rust en een grote zelfverzekerdheid uit gecombineerd met een houding van, ‘wie doet met wat.’ Omzichtig draai ik mijn hoofd in haar richting en bestudeer haar onopvallend. Ondanks haar hoge hakken bestuurt ze de auto met opvallend gemak en snijdt ze vlot door het drukke verkeer. Voorzichtig begin ik wat meer om me heen te kijken en ik bemerk dat niemand het in de gaten heeft, dat ik wat verberg onder mijn leren rok. Waarom zouden ze ook, vraag ik mezelf af. Tenslotte heb ik die gedachten ook nog nooit gehad als ik in mijn gewone leven over de weg rijdt. Kortom wie zou wat moeten vermoeden.

‘Alles goed met je !?,’ vraagt De Madam opeens, ‘je bent zo stil.’ ‘Ja hoor, Mevrouw, ik moet alleen nog wat wennen aan de situatie,’ ‘Hmmmm, dat is begrijpelijk, maar je hebt daarvoor niet zolang meer, we gaan namelijk met de trein,’ zegt ze ,’parkeren in Amsterdam is namelijk zo’n drama.’ Mijn adem stokt in mijn keel en ik kijk haar aan. ‘Meent u dat, helemaal naar Amsterdam?’ De Madam knikt, ‘Ja hoor, je ziet er prima uit, dus dat is geen probleem en ik vind het wel een geil idee om met je in de trein te zitten.’

Stil staar ik voor me uit en verschillende gedachten flitsen door mijn hoofd. Ik word heen en weer geslingerd tussen een lang gekoesterd verlangen en het idee, dat ik wel gek lijk. Echter het verlangen en de opwinding winnen het en ik besluit om mijn lot volledig in de handen van De Madam te leggen. Als zij het geen probleem vindt, waarom ik dan wel? Tien minuten later draaien we de parkeergarage van het centraal station in Arnhem op. De Madam de auto in een rustige hoek.

‘Kom op, lieverd, uitstappen.’ zegt ze Mijn hart klopt in mijn keel als ik de deur open en mijn hak op het beton zet, mijn mantel valt open, de leren rok schuift op tot aan mijn jarretels en ik heb het idee dat de hele wereld me ziet. Vlug stap ik uit, fatsoeneer mijn rok en mantel en sluit het portier. De Madam sluit de auto af, geeft me een arm en gezamenlijk lopen we in de richting van het stationsgebouw. Gelukkig heeft de NS hier automaten staan en hoeven we niet meer naar het loket voor een kaartje.

De Madam koopt twee retourtjes en gearmd lopen we in de richting van het perron. Ik merk dat De Madam haar leren rok en hoge laarzen behoorlijk de aandacht trekken van de andere reizigers en mijn hart gaat zo mogelijk nog harder kloppen. We lopen het hele perron af naar de wat rustige plek en wachten daar op de trein. Gelukkig arriveert de trein al naar enkele minuten en ik stap opgelucht in, waarom weet ik niet, maar het lijkt me toch iets meer besloten dan het open perron.

 De eerste klas is gelukkig rustig en we vinden twee vrije plaatsen, ik schuif gauw op de plek naast het raam en De Madam komt naast me zitten. De plaatsen tegenover ons zijn gelukkig vrij, dus we zitten redelijk besloten. Ik kijk naar buiten en voel me vreselijk opgelaten, daarentegen voel ik me ook verschrikkelijk opgewonden en voel ik mijn klit hard worden in mijn rubberen slip. De Madam schuift tegen me aan en legt een hand op mijn dijbeen.

Geniet ervan Esther,’ zegt ze, ’je ziet er heerlijk uit.’ Ik draai mijn hoofd naar haar toe en knik, het voelt ook heerlijk, dat moet ik toegeven. ‘Knoop je jas maar los, dan kan iedereen zien wat voor moois je eronder aan hebt,’ Een voor een haal ik de knopen los, maar durf de jas nog niet open te slaan. ‘Benen over elkaar, meisje,’ gebiedt De Madam,’ ik wil dat je er netjes bijzit.’ Ik sla mijn linkerbeen over mijn rechter, mijn mantel valt half open en de leren rok schuift op tot aan de mooie bovenrand van mijn kousen. Ik probeer hem wat naar beneden te trekken, maar verder dan net over de jarretels wil niet lukken.

De Madam haar hand blijft bezitterig op mijn been liggen. Gelukkig blijft mijn klit mooi verborgen, door de situatie voel ik hem inmiddels hard in mijn slip kloppen. Nog twee haltes tot Amsterdam Centraal, tenminste ik neem aan dat we daar uitstappen. De Madam heeft me nog niets verteld over de uiteindelijke bestemming. De trein arriveert na een uur bij het station Amstel en het wordt drukker, ik blijf strak naar buiten kijken, maar uit mijn ooghoek zie ik een wat oudere man onze kant op komen. Hij zal toch niet, ja hoor, hij ziet de twee vrije plaatsen tegenover ons en gaat zitten. Nu heb ik  het helemaal niet meer van de zenuwen, zeker niet nadat De Madam hem nog vriendelijk ‘Goedemiddag’ toewenst.

De man knikt ons vriendelijk toe en ik voel zijn ogen over mijn lichaam glijden, hij moet het wel door hebben en ik voel dat ik begin te kleuren achter mijn oren. De Madam schuift wat dichter tegen me aan en terwijl haar ene hand op mijn dijbeen blijft liggen, voel ik haar andere hand over mijn middel richting mijn rechterborst glijden. Ze pakt hem vol beet en masseert hem zachtjes. Ik voel haar adem en lippen naar mijn oor bewegen, ‘Hmmm, Esther, ik krijg gewoon zin in je, je bent zo’n gehoorzaam sletje,’ fluistert ze in mij oor. 

Ik kleur nog harder en weet me even geen raad. De man tegenover ons weet niet wat hij ziet, ik draai mijn gezicht naar hem en kijk hem ineens vol aan. Hij slaat onmiddellijk zijn ogen neer en ineens voel ik me zo machtig en vol vertrouwen, blijkbaar kan Esther elke test doorstaan, zelfs in het openbaar. Inmiddels naderen we Amsterdam Centraal en De Madam vertelt me dat we hier uitstappen. Gelukkig, ik wil wel weg uit de benauwde trein en wil weer even tot mezelf komen, na deze eerste ervaring.

De Madam stapt op, pakt mijn hand. ‘Kom op Esther,’ zegt ze,’ we hebben nog wel het een en ander te doen en knoop je jas dicht. ’Ik sta op, kijk de man nog een keer aan en schuif uitdagend met mijn, in de leren rok gehulde, kruis zo dicht mogelijk langs zijn gezicht. Terwijl we de trein verlaten voel ik dat hij ons nakijkt.